Na biełaruskaj scenie było padrychtavana piać pastanovak «Jaŭhiena Aniehina». Hetaja opiera była pieršym tvoram ruskaj kłasiki, pastaŭlenym u 1933 hodzie na scenie teatra, i zatym nieadnarazova paŭstavała ŭ roznych dyryžorskich interpretacyjach i režysiorskich viersijach. Ciapierašni śpiektakl, novuju redakcyju jakoha ŭbačać hledačy, stvorany ŭ 1986 hodzie. U pastanoŭcy ŭdzielničali viadučyja majstry biełaruskaj sceny.
Jak adznačyŭ narodny artyst Biełarusi, łaŭreat Dziaržaŭnaj premii Biełarusi, zasłužany dziejač mastactvaŭ Rasii, hałoŭny dyryžor Nacyjanalnaha simfaničnaha arkiestra Biełarusi Alaksandr Anisimaŭ, z partyturaj «Jaŭhiena Aniehina» jamu davodziłasia pracavać nie adnojčy, i kožny raz jon z chvalavańniem adkryvaje jaje staronki i ź vialikaj radaściu ŭspaminaje kožnuju pastanoŭku. «Naprykład, u Maryinskim teatry mnie daviałosia pracavać u śpiektakli „Jaŭhien Aniehin“, jaki staviŭ Juryj Ciemirkanaŭ jak režysior. Ja biaskonca ščaślivy, što zastaŭ pastanoŭku Barysa Pakroŭskaha ŭ rasijskim Vialikim teatry — fantastyčny śpiektakl, jaki vialiki režysior zrabiŭ jašče ŭ
Pavodle słovaŭ Alaksandra Anisimava, na fonie takoha bahataha vopytu raboty z hetaj partyturaj viartańnie da jaje ŭ biełaruskim Vialikim teatry — vielmi intryhoŭnaja i cikavaja situacyja. «Jak muzykant ja vielmi ambicyjny čałaviek, ale hłyboka pierakanany, što samyja vialikija ambicyi zaklučanyja ŭ partytury. I kali my ich možam realizavać, značyć, pašana i chvała ŭsim, chto zaniaty ŭ hetaj rabocie», — adznačyŭ
