— Dzie vizu atrymlivali?
— Usio afarmlała MZS, ja navat nie viedaju. Zdała pašpart i fotazdymki ŭ Ministerstva zamiežnych spraŭ, a jak tam dalej było — nie ŭ kursie. Ale ŭ Maskvie stavili — heta dakładna.
— Značyć, sami vy pa vizu nie jeździli?
— Što vy! Heta zanadta vialiki honar! Ujavicie sabie: čynoŭnik majho ŭzroŭniu pryjazdžaje ŭ Maskvu i staić u čarzie pa vizu!
Viena staršyni Centrvybarkama vielmi spadabałasia.
— U mianie była mahčymaść jaje dobra pataptać nožkami. Žyli my ŭ centry, i była mahčymaść šmat pachadzić, što my i rabili štoviečar. Było ŭsio toje, što ja lublu: hulać, siadać u vuličnych kaviarnuch, pić kavu, hladzieć na žyćcio.
— Nie tannaja ŭ Vienie kava…
— Filižanka kavy — 2 jeŭra, kamandzirovačnyja — 43. Ukłałasia! My tam nie šykavali. A ŭ pieršy dzień mianie naohuł Čuraŭ karmiŭ, jak i ŭsich staršyniaŭ CVK krain SND šykoŭnym łančam. Tak što — usio narmalna!
— Spadziejaciesia, što Viena tolki pačatak? Što dźviery ŭ Jeŭropu adčyniacca?
— Ja była b ščaślivaja! Bolš za toje, mianie padtrymlivajuć maje kalehi. Toj ža małdaŭski kaleha skazaŭ, što heta kontrpraduktyŭna, nielha izalavać ludziej. Ale my ž razumiejem, što heta rašeńnie palityčnaje, u śpisie šmat słužbovych pierson. Heta nieabchodna vyrašać u pryncypie. Było b narmalna i dobra.
— U Duty Free aeraporta zachodzili? Što nabyli?
— Abaviazkova! Heta śviatoje! Nabyła parfumu, jakaja mnie padabajecca. Nazyvajecca jon «Blu łajt» ad «Dolče end Habana».
