La Čarnobylskaj kaplicy pa vulicy Karastajanavaj a 15:00 prajšło aficyjnaje mierapryjemstva, prymierkavanaje da 21‑j hadaviny Čarnobylskaj trahiedyi.
Užo na padychodach kaplicy była čutnaja žałobnaja muzyka. La pomniku achviaram Čarnobylskaj katastrofy sabralisia paru socień čałaviek. Zbolšaha studentaŭ i školnikaŭ, jakich prymusova dastavili na hetaje mierapryjemstva. Na zaplečnikach u niekatorych maładzionaŭ byli znački «Za svabodu», ale milicyja nie rabiła im nijak zaŭvahaŭ.
U bieraźniaku pobač źbiralisia hrupki likvidataraŭ. Pili harełku, uspaminali pra tyja časy. Paśla niekatoryja išli da pomnika, bolšaść ža nakiroŭvałasia dalej ad hetaha miesca.
Vysokija dziaržaŭnyja čynoŭniki, uklučna z hałoŭnym ideolaham krainy Aleham Pralaskoŭskim, uskładvali vianki da pomniku. Studenty kłali hvaździki. Hraŭ vajskovy arkiestar. Było zusim mała dziaržaŭnych žurnalistaŭ.
Niedzie ŭ paru metrach ad pomnikaŭ pačałasia vałtuźnia. Milicyjanty nie davali prajści da pomniku adnamu z pjanych likvidataraŭ. Toj kryčaŭ: «Prapuścicie, heta naša miesca. Hety pomnik ustalavany nam». Nijakich dovady nie pierakonvali milicyjanta. Apošniaje, što kazaŭ likvidatar było. «Dajcie prajści na pachavańnie... Pachavańnie Čarnobylskich ilhot». Milicyjant iznoŭ nie prajaviŭ škadavańnia. Paśla čaho likvidatar, raźviarnuŭšysia, syšoŭ da svaich siabroŭ. Jany ŭtroch abnialisia i pačali ŭspaminać tych, kaho bolej niama ź imi, a potym zapłakali.
Jašče praz paru chvilin mierapryjemstva skončyłasia, studenty radasna skiravalisia pa svaich spravach. Praź niekalki hadzinaŭ na hetym samym miescy musić prajści i apazycyjnaja akcyja.
