U symbaličnaj akcyi pryniali ŭdzieł pravaabaronca Viačasłaŭ Siŭčyk, mastaki Aleś Puškin dy Juraś Palakoŭ, dyzajner Juraś Miakki, hramadzkija aktyvisty Aleś Mazur i Anatol Askierka.
Pra Jurku Moniča raspavioŭ Viačasłaŭ Siŭčyk: «Jurka Monič byŭ adnym z samych paśpiachovych biełaruskich partyzanaŭ. Naradziŭsia u 1890 hodzie. Vyjšaŭ ź sialanskaj siamji, vyvučyŭsia na nastaŭnika i byŭ mabilizavany na front. Vučyŭsia vajskovamu majsterstvu, za asabistuju mužnaść atrymaŭ hieorhijeŭski kryž. U časie Słuckaha zbrojnaha čynu byŭ blizkim paplečnikam Łukaša Siemieniuka, słužyŭ u jaho adździele. Paśla śmierci Łukaša, adździeł pad kamandavańniem Moniča pačaŭ dziejničać aŭtanomna.
U Barysaŭskim paviecie partyzany kantralavali niekalki vałaściej. I ciapier u hetaj miascovaści ŭzhadvajuć dobrym słovam moničaŭcaŭ, što ŭ časy charčraźviorstki baranili sialanaŭ i razdavali im charč. Najbolš jaskravuju akcyju Monič zładziŭ u 1923 h., kali spyniŭ ciahnik «Berlin-Maskva», u jakim jechali anhielskija, francuskija dy italjanskija dyplamaty, a taksama savieckija čynoŭniki. Apošnim u prysutnaści dyplamataŭ na zahad Moniča dali pa sorak šompałaŭ. Heta vyklikała histeryku ŭ Maskvie i siudy vysłali karny adździeł HPU, jaki ŭ 1924 h. likvidavaŭ partyzanski atrad.
Jurka Monič zahinuŭ 23 traŭnia taho hodu. Jaho źniaviečanaje cieła doŭha vazili pa navakolnych vioskach. Z taho času les, u jakim atabarylisia partyzany, zavuć Moničavym. Pa jaho śmierci pajšła tradycyja na sosnach vyrazać kryžy». Sioleta, taksama na saśnie, byŭ ustalavany šaścikancovy kryž z podpisam «Jurka Monič. 1890—1924. Zmaharu za Biełaruś».
