 |
Byłomu kandydatu na post prezydenta Biełarusi Alaksandru Milinkieviču prapanavali ŭznačalić aljans «Za eŭrapiejskuju budučyniu Biełarusi», jaki ciapier stvarajecca. Kali Milinkievič pahodzicca, to aljans stanie alternatyvaj Kanhresu demakratyčynch sił Biełarusi, jaki niadaŭna źniaŭ Milinkieviča z pasta lidera hetaha apazycyjnaha abjadnańnia i abraŭ čatyroch sustaršyniaŭ Kanhresu. Ale sprava navat nie ŭ imknieńni pierajści da kalektyŭnaha kiraŭnictva i pazbavicca ad lidera, jaki ŭsprymajecca ŭ Biełarusi j za jaje miežami ŭ jakaści realnaha pradstaŭnika apazycyi. Sprava ŭ dziŭnaj nieadekvatnaści biełaruskich apazycyjaneraŭ.
Paśla źniaćcia Milinkieviča, jaki damohsia najlepšych spamiž apazycyjnych kandydataŭ vynikaŭ na vybarach prezydenta krainy — i z aficyjnaha, i ź nieaficyjnaha hledžańnia — stała absalutna niajasna, navošta było kłaści stolki vysiłkaŭ dla padtrymki hetaj kandydatury, jejnaj raskrutki i prezentavańnia ŭ jakaści alternatyvy Alaksandru Łukašenku, navošta było vyvodzić na płošču ŭ centry Miensku tysiačy maładych ludziej? Bo ž abrańnie kalektyŭnaha kiraŭnictva apazycyjaj demanstruje, što biełaruskija palityki tak i nia ŭciamili — jany zmahajucca nia z prosta systemaj, a z mocnaj charyzmatyčnaj asobaj. Asobie nia moža supraćstajać biezasabovaść z čatyroch čałaviek, jakaja dziŭnym čynam spałučaje kamunista, demakrata, sacyjał‑demakrata i narodafrontaŭca ŭ adnym pakiecie. Tolki jaskravy i mocny lider moža być nia prosta apanentam, ale chacia b palityčnym partneram biełaruskaha prezydenta. Ja navat nie śćviardžaju, što Milinkievič akurat taki lider. Ale toje, što jon takim chacieŭ zrabicca, i takim jaho chacieli prezentavać, niesumnienna.
Słovam, paśla Kanhresu demakratyčnych siłaŭ havaryć pra budučyniu biełaruskaj apazycyi stała, miakka kažučy, prablematyčna. I ciapierašniaja prapanova, zroblenaja Milinkieviču častkaj apazycyi, nia zhodnaj z rašeńniami Kanhresu, — prosta sproba ŭratavać toje, što jašče možna źbierahčy paśla faktyčnaha raskołu ŭ apazycyjnych šerahach. Adnak dla realnaha praciahu apazycyjnaj dziejnaści nieabchodnaja nia prosta zhoda Milinkieviča ŭznačalić novy ruch, a i hatovaść čaćviorki sustaršyniaŭ Kanhresu demakratyčnych siłaŭ zrazumieć, što było pryniataje pamyłkovaje rašeńnie, i aperatyŭna ad jaho admovicca. Zrešty, kali jany hetaha i nia zrobiać, taje biady — tym chutčej kiraŭnikami biełaruskich apazycyjaneraŭ stanuć pradstaŭniki novaha pakaleńnia, a ciapierašnija pravadyry ŭvojduć u historyju svajoj krainy jak marhinały‑niaŭdačniki epochi Alaksandra Łukašenki.
