Źmieščanaja na haradzienskim błohu historyja pra supracoŭnikaŭ miascovaha traŭmapunktu, jakija admaŭlalisia akazvać medycynskuju dapamohu traŭmavanaj žančynie, mieła niečakany praciah.
U traŭmapunkt žančyna trapiła z pakusanaj sabakam łytkaj. Doktar i medsiastra admaŭlalisia rabić pieraviazku, matyvujučy heta tym, što žančyna pryjšła naprykancy pracoŭnaha dnia, kali pieraviazačny kabinet užo nie pracavaŭ. Medyki pavodzilisia pa‑chamsku, śviedčyć dačka paciarpiełaj. Pa jaje słovach, doktar kateharyčna zajaviŭ, što ŭ jaho ŭžo prybranaja i pradezynfikavanaja pieraviazačnaja, i jon nia choča i nia budzie rabić pieraviazki. Pry hetym jon nastojliva raiŭ pryjści ŭ bolnicu praz try dni ŭ paniadziełak. Tolki paśla abiacańnia pacyjentki źviarnucca pa dazvoł na pieraviazku da hałoŭnaha ŭrača, joj vielmi akuratna zrabili pieraviazku. Da słova — rana ŭžo pačała nahnojvacca.
Historyja trapiła ŭ haradzienskaje Sieciva i mieła praciah. Ź joj aznajomiłasia kiraŭnictva bolnicy. Vinavatyja panieśli dyscyplinarnuju i materyjalnuju adkaznaść, a dla persanału praviali admysłovy schod.
