Алег Андрэйчык
У Андрэйчыка падчас інтэрв'ю запыталіся, што ён думае наконт таго, што да выступленняў пад нацыянальнымі сцягамі дапускаюцца трансгендары. У якасці прыкладу быў прыведзены фігурыст ці фігурыстка — «складана сказаць, што гэта за чалавек». Чыноўнік жыва адгукнуўся на прапанову паразважаць на гэту тэму і выказаў усё, што ў яго было на душы:
«А нас без сцяга не дапускаюць, а вось замена.
Спорт мяняецца тэхнічна ў лепшы бок. Гэта становіцца шоу. Гэта становіцца даступна для ўсіх. Але ў той жа час мы бачым, што вось такія вось незразумелыя для многіх. Субкультуры, ці як гэта назваць… Кірункі.
Нейкае адхіленне, абвастрэнне адбываецца з заходнім грамадствам, і мы гэта назіраем. Я памятаю літаральна 8—9 гадоў таму Кастэр Сяменя, калі яна выйгравала забегі на 800 м на чэмпіянатах свету, на Алімпійскіх гульнях спартсменка з Мазамбіка [насамрэч яна з Паўднёва-Афрыканскай Рэспублікі. — Рэд.]. Была вялікая палеміка ў грамадстве: «Ды яна мужчына, ды яна не можа з жанчынамі спаборнічаць». Медыкі збіраліся, рабілі там спецыяльна гэтыя тэсты, зрэзы, вызначалі ўзровень тэстастэрону. Гэта быў такі нібы, ну, не ведаю, выбух эмоцый.
Праходзіць нейкі час, і мы бачым, калі мужчыны раптам захацелі спаборнічаць у якасці ўдзельніц спаборніцтваў. Мы першыя прыклады літаральна некалькі гадоў таму памятаем. Новазеландскі спартсмен або спартсменка — складана сказаць.
Ну, гэта нават цяжка патлумачыць. Вось такая думка. Нас не дапускаюць са сцягам і з гімнам. Сапраўдных, сумленных, добрых спартоўцаў. А вось замену мы ўбачылі.
У спорце, я вам сказаў, па-першае, я бачу рэакцыю спартоўцаў і не толькі нашых спартоўцаў, але і заходніх, і амерыканцаў. Можа, шмат хто баіцца пра гэта казаць, але гэта непрымальна.
Сёння нават фізіялагічна, тэхнічна, але не можа сёння мужчына спаборнічаць з жанчынамі, таму пакуль гэта шырокага прымянення не выклікала. Я спадзяюся, што гэта будзе ўвогуле выкаранена. Я ў гэта веру».
Чытайце таксама:
Вольга Карач пачынае абарону трансгендараў — у іх нешта не так з ідэнтыфікацыйным нумарам у пашпарце
