Niadaŭna zaŭvažyŭ, što «Minsktrans» źmianiŭ nazvu tramvajnaha prypynku «Kamsamolskaje voziera» na «Piarespa».
Mabyć, užo nichto i nie pamiataje, što za «Piarespa» takaja i adkul takaja nazva. A «Piarespa» — heta adzin z najbolš staražytnych rajonaŭ Minska. Nazvu jon atrymaŭ takuju ad raki Piarespy, levaha prytoku Śvisłačy. Raka ŭ 1975 była źviedziena ŭ padziemny liŭnievy kalektar. Darečy, słova «piarespa» ŭtvaryłasia pa tym ža pryncypie, što i vyspa, naspa, zaspa, ad dziejasłova «pierasypać» i aznačaje «piasčanaja kasa», «namyi, nanosy piasku».
U kancy XIX stahodździa pradmieście Piarespa źliłosia sa Staražoŭkaj i ŭvajšło ŭ rysu horada. U 1941 u rajonie Piarespa stvorana Kamsamolskaje voziera.
Jak kaža narodnaje padańnie, pamiž Tatarskim kancom (miesca na paŭnočna-zachodniaj uskrainie Minska, dzie kampaktna, pačynajučy z XVI stahodździa, pražyvali tatary) i Piareśpienskim mastkom, kala samaha Vilenskaha paštovaha šlachu (tam, dzie ciapier haścinica «Biełaruś»), kaliści pasialiŭsia znakamity vołat-znachar pa mianušcy Mieniesk, i pabudavaŭ jon na race Śvisłačy vialiki kamienny młyn ab siami kołach. Kažuć, nichto samoha Mienieska nikoli nie bačyŭ, ale pa navakolli śvisłackaj ziamli išli samyja fantastyčnyja apoviedy ab jaho sile: kažuć, što ŭ jaho młynie muka małołasia nie z chlebnaha ziernia, a z kamianioŭ; što ŭnačy čulisia tam niejkija dziŭnyja kryki, hiki, pieśni, muzyka i skoki; što apoŭnačy raźjazdžaŭ jon na svaim młynie pa darohach i nabiraŭ družynu z advažnych, śmiełych, mocnych ludziej, ź jakich paśla ŭtvaryŭsia ceły narod, jaki staŭ sialicca pobač z młynom znachara. A toje miesca ich žycharstva i pačało nazyvacca Mieniesk, a dalej Mienskam.
Raduje toje, što choć «Minsktrans» rupicca ab biełaruskich nazvach i zachoŭvaje, choć by tak, našu spadčynu.
* * *
Ad Redakcyi. Kali majecie inšyja prykłady źmienaŭ na dobraje, dasyłajcie ich nam, kali łaska.
dasłaŭ čytač Viktuś Viernikoŭski, Minsk
Chočaš padzialicca važnaj infarmacyjaj ananimna i kanfidencyjna?
Pišycie redaktaru «Našaj Nivy» ŭ TH
