Tradycyja naličvała kala 200 hadoŭ. Svajo rašeńnie kamandavańnie brytanskich VMS patłumačyła žadańniem «adlustravać kulturnyja pieramieny», u pieršuju čarhu rezkaje pavieličeńnie za apošnija 20 hadoŭ žančyn na fłocie.
Zamiest tosta «za žonak i kachanych», jaki čaściakom supravadžaŭsia słovami «i niachaj jany nikoli nie sustrenucca», brytanskija maraki buduć padymać kufli «za našy siemji».
Zabaranili taksama tost «za našych mužčyn». Zamiest jaho ciapier varta havaryć «za našych marakoŭ».
U adpaviednaści sa šmatviakovaj tradycyjaj brytanskaha fłotu štodnia za viačeraj havorycca adzin ź siami tradycyjnych tostaŭ — pa adnym na kožny dzień tydnia. Tamu novaŭviadzieńnie spadabałasia nie ŭsim. U štyki jaho ŭspryniała bolšaść byvałych vajennych marakoŭ.
