Hety zahadkavy nadpis možna pabačyć u roznych kutkach Žłobina.
Na niekalki miesiacaŭ horad pieratvaryŭsia ŭ sucelnuju budaŭničuju placoŭku. Dzień i noč huduć traktary, chadzić davodzicca pa pierakapanych darohach, dychać — pyłam i piaskom, a adzieńnie stanovicca brudnym paśla hadzinnaha špacyru pa žłobinskich vulicach. Minskija hości žartujuć, što treba viarnucca ŭ stalicu padychać śviežym pavietram.
Niechta aburajecca, što jaho prymušajuć pafarbavać płot za ŭłasnyja hrošy, niechta skardzicca, što druhi za leta dziciačy vazok nie vytrymaŭ vyprabavańniaŭ rastruščanymi darohami, niechta čakaje, što horad raskvitnieje.
Žłobincy kažuć, što na Biełaruskim mietałurhičnym zavodzie ledź nie ŭdvaja skaracili zarobki, i bolš za tysiaču pracaŭnikoŭ napisali zajavy na zvalnieńnie. Ale hałasoŭ mietałurhaŭ nie čuvać: navat pobač z prachadnoj zavoda mužčyny ŭ formiennym adzieńni jak adzin kažuć «my tut nie pracujem» i admaŭlajucca ad kamientaroŭ.
Jak žyvuć žłobincy napiaredadni Dažynak i što dumajuć pra padrychtoŭku da śviata? Hladzicie ŭ našym videa.
