«Tolki što vyjšła kniha Siarhieja Navumčyka „Dzievianosta pieršy“. Heta vielmi dobraja padzieja, bo knižka pryśviečanaja vielmi važnaj źjavie ŭ našaj historyi — faktyčna najvialikšaj, jakaja była za apošnija 200 hadoŭ akupacyi. Hetaja źjava nazyvajecca zdabyćcio niezaležnaści Biełarusi.
Važna toje, što jana napisanaja ŭnutry padziejaŭ, čałaviekam, jaki byŭ sam udzielnikam hetaha pracesu zdabyćcia niezaležnaści. Siarhiej Navumčyk byŭ adnym z troch kaardynataraŭ deputackaj apazycyi BNF u Viarchoŭnym Saviecie. Kaštoŭnaść hetaj knižki ŭ tym, što, z adnaho boku, pakazanyja asabistyja pieražyvańni, asabistaje bačańnie čałavieka, jaki prajšoŭ praz usio heta, praz hetyja kanflikty, hetuju baraćbu. A z druhoha boku — kniha zasnavanaja na dakumentalnym materyjale, na faktach, dakumentach i charaktaryzujecca dobrym palityčnym analizam. Heta vielmi istotna.
Ja tolki niadaŭna adkryŭ dobruju jakaść u Siarhieju Navumčyku, kali byŭ u jaho ŭ Prazie i zaŭvažyŭ, što ŭ jaho ŭ vielmi dobrym paradku archiŭ. U jaho ŭsio raskładziena, u jaho ŭsio jość.
Mianie heta krychu ździviła, bo ŭ mianie archiŭ nie ŭ paradku. Niama času, treba hnać koniej. Dyk voś prypaminaju, što kali ŭ nas byli niejkija pasiedžańni, niejkija padziei, Siarhiej zaŭsiody zapisvaŭ, vioŭ pratakoł, i ŭ hetaj knizie heta vielmi spatrebiłasia.
I apošniaje, što ja chacieŭ skazać: my pieražyvajem ciažki čas, i pa hetaj temie ludzi starajucca nie pisać, a tyja, chto piša, jany pišuć falsyfikacyju albo nianaviść. Hetaje aficyjnaje pisańnie — prosta jany nia viedajuć, što pišuć, dyj što jany mohuć napisać, pa jakich materyjałach? I voś u hetym sensie źjaŭleńnie hetaj knižki jość vielmi vialikaj padziejaj dla našaj kultury i našaj historyi».
