26 kastryčnika tut vystupali vosiem kankursantaŭ. Darja Kadamskaja ź Miensku atrymała hran‑pry, Tamaš Sulima ź Bielsku — druhuju premiju, akustyčny mienski hurt «Bosaje Sonca» — treciuju.
Siarod haściej‑vystupoŭcaŭ byli pradstaŭniki Biełastoččyny, naprykład, Iłona Karpiuk, a taksama biełaruskija zorki: Lavon Volski, Aleś Kamocki, Viktar Šałkievič, Kasia Kamockaja, Źmicier Vajciuškievič, Andrej Mielnikaŭ.
«Bardaŭskaja vosień» ładzicca ad 1991 hodu Źviazam biełaruskaj moładzi Polščy. Arhanizatar sioletniaha i šerahu papiarednich festyvalaŭ Ihar Łukašuk adznačaje, što farmat festyvalu pašyrajecca. I samo paniaćcie «bard» — źmianiajecca. Tamu, naprykład, na scenie možna było pabačyć nia tolki čałavieka ź hitaraj, ale i ź inšymi instrumentami, naprykład, z skrypkaj.
«Bardaŭskaja vosień» — druhi festyval biełaruskaj muzyki, jaki ładzicca na Biełastoččynie. Krychu raniej,u 1990‑m tut raspačaŭsia festyval rok‑muzyki «Basovišča», na jaki jeduć ź Biełarusi sotni, a časam tysiačy ludziej. «Bardaŭskaja vosień» bolš kamernaje mierapryjemstva, jakoje ładzicca nie na adkrytym pavietry, a ŭ zali bielskaha domu kultury.
Sioleta ŭsia zala była zapoŭnienaja, a ŭvaha presy da «Bardaŭskaj vosieni» nadzvyčajnaja. «Bardaŭskaja vosień« zastajecca adnym ź niamnohich niepadcenzurnych kulturnych mierapryjemstvaŭ dla biełarusaŭ.
