«Synie, treba iści dalej»
Kali ja byŭ jašče vielmi maładym śviatarom, ja z radaściu ŭśled za maimi starejšymi tavaryšami šmat prapaviedavaŭ pra Praśviatuju Baharodzicu, pra maci, pra maciarynstva, pra matčynu luboŭ.
Adnojčy maja rodnaja Maci źviarnuła na heta ŭvahu i skazała: «Vy śviatary tak šmat prapaviedujecie pra maciarynstva ŭ roznych jaho prajavach, ale vašyja razvažańni takija tearetyčnyja, takija suchija, dalokija ad realnaha žyćcia. Tamu, — skončyła jana svajo nastaŭleńnie, kab havaryć žyva i praŭdziva pra maciarynstva, treba być maci».
Słovy majoj Maci mianie mocna pierakanali, ja pavinien byŭ pryznać: jana maje racyju.
Z taho času prapavieduju pierad maci, pamiatujučy pra pavažlivyja da ich abmiežavańni padčas majoj propaviedzi.
U apošnija tydni było šmat vypadkaŭ u roznych častkach Ukrainy, kali maci adzinkava abo hurtom pratestavali suprać mabilizacyi ich synoŭ na front, u niebiaśpiečnuju pałasu uzbrojenych sutyknieńniaŭ.
Ułasna kažučy, nie zanadta heta ździŭlaje.
Chtości moža zakidvać hetym maci brak patryjatyzmu, ale treba ich zrazumieć, tamu što jany maci.
Dazvolcie adnak usio ž skazać niešta inšaje.
Hadoŭ dvaccać abo tryccać tamu źjaviŭsia film u jakim režysior imknuŭsia jak maha bolš padrabiazna pradstavić žyćcio Isusa Chrysta na padstavie jevanhielskich tekstaŭ. Ale jon taksama dazvoliŭ sabie ŭklučyć u siužet filma niekatoryja lehiendy.
Adna ź ich voś takaja: «Isus niasie tuju papiarečynu kryža, da jakoj budzie prybity. Pobač Jaho iduć žančyny, pamiž imi Jahonaja Maci — Maryja. Źniasilenny niemiłasernym katavańniem bičami, padaje pad ciažaram papiarečyny».
Pavodle lehiendy (a moža heta nie zusim lehienda) Jahonaja Maci schilajecca nad Im i kaža: «Synie, treba iści dalej».
Jana Maci, jana adčuvaje całkam bol matčynaha serca, ale jana uśviedamlaje, što
kali Jejny Syn nie budzie ukryžavany, čałaviečy rod zahinie, nikoli nie ŭvojdzie ŭ Carstva Božaje.
Pavažanyja i darahija maci, padumajcie nad hetym.
Nie chočam vam čynić praźmiernaha bolu, ale vašyja syny heta nadzieja našaha naroda — zastacca saboj, mieć svaju sapraŭdy niezaležnuju dziaržavu.
+ Lubamir, Arcybiskup-emieryt (na piensii) Ukrainskaj Hreka-katalickaj Carkvy
