U centry Maskvy la pomnika paetu Alaksandru Puškinu startavała akcyja abmienu futbołak z zamiežnaj symbolikaj na majki ź lozunhami suprać zachodnich sankcyjaŭ i ŭ padtrymku rasiejskaj akupacyi Ŭkrainy.
Napiaredadni da prapahandysckaj kampanii padklučyłasia śpiavačka biełaruskaha pachodžańnia Anžalika Ahurbaš, jakaja paziravała reparteram u majcy z nadpisam «Nie śmiašycie maje «Iskandery».
U interviju arhanizataram prakramloŭskaj akcyi Anžalika raspaviała, što asabista jana nie baicca sankcyjaŭ Zachadu, bo «dla ruskaha čałavieka sankcyi — heta toje ž samaje, što miadźviedzia pałochać kamarami». Pry hetym skazała, što naradziłasia ŭ Biełarusi i joj dastatkova «bulby, abarankaŭ i kisłaj kapusty, kab pražyć».
Radyjo Svaboda pasprabavała ŭdakładnić, čamu pieramožca pieršaha ŭ Biełarusi konkursu pryhažości «Mienskaja pryhažunia» biare ŭdzieł u idealahičnych demaršach rasiejskaj ułady i ad jakoha času ličyć siabie «ruskim čałaviekam»:
— Anžalika, chacieli b udakładnić litaralna dva momanty, jakija, što nazyvajecca, režuć słych. Najpierš, ci aznačaje identyfikacyja siabie «ruskim čałaviekam», što vy admiažoŭvajeciesia ad biełaruskich karanioŭ…
— Viedajecie, ja nia budu heta nijak kamentavać, tamu što vaša pytańnie absalutna durnoje. I pazycyja vaša taksama absalutna durnaja. Jak biełaruska, narodžanaja na biełaruskaj ziamli, moža admiažoŭvacca ad biełaruskich karanioŭ? Heta śmiešna. Tamu davajcie skončym hetyja razmovy, ja ŭvohule nie chaču havaryć na takija temy. Spadziajusia na razumieńnie, bo zusim durnaja sytuacyja z vašaha boku. Razumiejecie choć, pra što ja havaru?
— Zrazumieła, kaniečnie. Druhi momant: kali havorka pra kanflikt Rasiei i Ŭkrainy, to biełarusy, pavodle lohiki, nie pavinny ahitavać za rasiejskija «Iskandery»…
— I što z taho? Što vy ŭvohule majecie na ŭvazie? Pasłuchajcie, ja ŭsiaho tolki tvorčy čałaviek i ni ŭ jakich kanfliktach nia ŭdzielničaju. Ja čałaviek śvietu, čałaviek absalutna internacyjanalny, kali havaryć pra mianie jak pra artysta. Tamu takija razmovy absalutna biezhruntoŭnyja, niepatrebnyja i biessensoŭnyja. Razumiejecie, tak? I ŭciahvać tvorčych ludziej u padobnyja kanflikty, razborki i raźbiralnictvy absalutna niepatrebna. My byli, jość i budziem tvorčymi ludźmi.
— Ale ž vas nichto siłkom nie ciahnuŭ da pomnika Puškinu?
— Nu voś i ŭsio, i vy mianie nia ŭciahvajcie. Dziakuj, usiaho najlepšaha…
