Zbornaja znoŭ hulała pałovu matču bolš-mienš dastojna (Luksiemburh istotna paniziŭ našy patrabavańni), ale prajhrała. Znoŭ apuściłasia na apošniaje miesca ŭ hrupie.
Kandraćjeŭ znoŭ ździviŭ usich składam, jaki ŭ druhim tajmie daviałosia terminova pravić. Tak, da chłopcaŭ, zrazumieła, pretenzij niama. Jasnaja sprava, niefart. Pra heta ŭžo skazana-pieraskazana. Ničoha novaha.
Ukraincy pryjechali ŭ Biełaruś i pryvieźli z saboj toj duch svabody, jakim u ich prasiaknuta ŭsio.
Kali idzieš pa pierakrytym Chryščaciku, a tam pad kožnym lichtarom śpiavajuć pieśni pad hitaru ci navat ź minimalnymi kałonkami, pieršaja dumka: a dzie padzieŭsia AMAP? Ale tam heta tak ža narmalna, jak naša znakamitaja sterylnaja čyścinia. Niama AMAPa. Na futbole jaho, darečy, taksama daŭno ŭžo niama.
Žyvuć našy susiedzi, napeŭna, horš, čynoŭniki niahodniki, daroh niama, dy naohuł vajna idzie, ale jany śpiavajuć, u ich majdany, zbornaja jak śviata, 40 tysiač na «Akijan Elzy», «95-y kvartał».
I voś ukraincy pryjechali ŭ Biełaruś i zachapili čaścinku hetaj chachlackaj udali z saboj.
Nie, našy taksama byli małajcy. Zavodzili sami. Padtrymlivali pryjezdžy siektar. Ładzili ščymlivyja pieraklički. Praśpiavali Kupału. Nu, heta treba prosta iści i słuchać, kali vy raptam ŭčora daremna skiroŭvali ŭvahu na futboł. Viadoma, pamiatajcie, što dzieciam nie ŭsie ŭkrainskija kryčałki možna pakazvać. 18+.
Jak ni dziŭna, ale «Barysaŭ-Arena» nijak nia moža sabrać anšłah-anšłah na hetyja svaje 13 tysiač. Zrešty, heta adziny minus.
Afihiennaja akustyka stadyjona rabiła svaju spravu. Jana raznosiła usie hetyja pieśni i kryčałki na kiłamietry.
Dyk voś, našy małajcy, niama nijakich pytańniaŭ.
Ale za drajv treba skazać dziakuj ŭkraincam. Kaleha Masłoŭski nazvaŭ heta «samy svabodny matč za ŭsiu historyju».
Chren jaho viedaje, z historyjaj. Ale takija pierformansy, kali nadryŭ, kali ŭsio ŭ adzinym paryvie, usialajuć nadzieju. Dakładna nie mahu zrazumieć, u što. Ale ŭsialajuć. Muraški pa skury. Niejki ŭnutrany honar. I navat chočacca pavieryć, što takija apytańni niejkaja złaja vydumka. Choć, viadoma, treba pravieryć na słavakach, da prykładu. Moža, ukraincy tut zusim i ni pry čym. Było b kruta, darečy.
My jašče nie zabylisia, jakaja zdoraŭskaja atmaśfiera była na čempijanacie śvietu pa chakiei.
Niemcy, łatyšy, Hraboŭski, Kalužny, Chenłan, usie chvarejuć, arena rviecca ad emocyj … Heta staić pierad vačyma.
Ale ciapier my ŭspomnili, što i na futbole možna palić napałmam. Možna hnać svaju kamandu napierad. Možna kryčać i atrymlivać ad hetaha kajf. Možna trochi rassłabicca i nie čakać, kali humavaja dubinka udaryć ciabie pa hałavie.
Było vidać i čuvać, što biełarusy vielmi doŭha ciarpieli, vielmi doŭha maŭčali. I heta ŭ dziesiać tysiač razoŭ važniej za ŭsio taho, što zdaryłasia na futbolnym poli.
Heta značyć, što nijakaj unylec nie zdolny ludziej adšturchnuć ad zbornaj. Heta značyć, što zaŭziatary ŭ nas umiejuć chvareć i padtrymlivać.
Heta značyć, što kali futbołam u nas niechta ŭsio ž zojmiecca, to zbornaja znoŭ stanie kamandaj №1 u krainie.
Anšłah źbiarecca na «Barysaŭ-Arenie» biez anijakich prablemaŭ, i jašče buduć pytacca lišni bilecik. Heta značyć, što ŭsio heta budzie, treba tolki pačakać trochi. Heta značyć, što kali raptam vaša žonka ci siabroŭka apynułasia ŭ hety viečar dzieści niedaloka ad televizara, možna było z honaram skazać: «Voiny, Śvieta». I, viadoma, dakarać siabie, što takuju «Barysaŭ-Arenu» pramianiaŭ na kanapu i piva. I što adnym voinam u hety viečar na stadyjonie było mienš. Moža, jaho i nie chapiła?
