Napisać hety nievialički tekścik prymusili słovy kapitana zbornaj Cimafieja Kałačova.
U intervju Jeŭraradyjo futbalist zajaviŭ: «Kryčać palityčnyja łozunhi, ja liču, było niapravilna. Što tyčycca našych zaŭziataraŭ, to kali vy pryjšli na futboł, to treba ž svaju kamandu hnać napierad. Moža być, u nas u kancoŭcy i atrymałasia b nie prajhrać. A vykrykvańni ŭ adras Rasii — heta, sapraŭdy, ja liču, hłupstvy i niapravilnyja pavodziny. Nu i futboł — heta nie miesca, napeŭna, dla hetych rečaŭ».
Voś jak akazvajecca — va ŭsim vinavatyja zaŭziatary. Nie sami futbalisty, jakija nie zmahli vyjhrać u haściach u Luksiemburha. Nie trenierski štab. A zaŭziatary. Krajni znojdzieny.
Biedny Kałačoŭ, dalikatnyja vušy jakoha hetak niepakoili «nieprystojnyja» vyhuki z fan-siektaraŭ kamand. Kałačoŭ, pa ŭsim vidać, čałaviek tonkaj dušeŭnaj arhanizacyi. Zaŭziatary tak razhajdali psichiku paŭabaroncy «Rastova», što ŭ vyniku jon tak i nie zmoh adpravić miač u bramu Piatava. Nu, z kim nie byvaje.
Zhadvajecca, darečy, słovy inšaha kapitana zbornaj. Paśla razhromnaha projhryšu ad Ispanii Hleb skazaŭ prosta: «My vyjšli i abasr.lisia». Vinavatych jon nie šukaŭ. Učora Hleba ŭ składzie nie było.
Darečy, znoŭ chočacca viarnucca da vykazvańniaŭ Kałačoŭ. Nie hetych, a trošku daŭniejšych. Žurnalist «Savieckaha sportu» zapytaŭsia ŭ Cimafieja: «Ci abmianiali b Vy 10 čempijonstvaŭ u Biełarusi na 1 Kubak Rasii?» Kaniečnie, adkazaŭ Kałačoŭ, heta inšy ŭzrovień.
Blin, voś udumajciesia ŭ ličby. Kali vieryć Kałačovu, to Kubak Rasii bolš čym u 10 razoŭ macniejšy za čempijanat Biełarusi! Nu jak vam? Adčuli ŭsialenski maštab i važnaść matčaŭ «Tasno» i «Akijana» z Nachodki? Voś adkul hetaja niepavaha da svajho? Jasna, što kožnamu futbalistu chočacca vyraści z vuzieńkich štonikaŭ nacyjanalnaha pieršynstva, ale ž nichto nie prymušaje hetak hrebliva vykazvacca ab im. Elemientarnaje pačućcie taktu nichto nie admianiaŭ.
Voś i ŭźnikaje pytańnie: a ci moža taki čałaviek, jakim by krutym futbalistam jon ni byŭ, nasić paviazku kapitana zbornaj?
Ci voś prykład inšaha futbalista zbornaj Stasa Drahuna. Darečy, my sa Stasam pachodzim z susiednich viosak. Jon z Žyćkava (ja tam vučyŭsia ŭ škole), a ja — z Kastrycy. Letam Stas zahnuŭ:
«U našaj krainie vielmi čysta i akuratna. Kiraŭnik krainy vielmi staranna sočyć za paradkam na ŭsich uzroŭniach. Ja b nazvaŭ heta «Saviecki Sajuz na jeŭrapiejski ład». U astatnim ža my padobnyja da Rasii. Adzin narod, adna mientalnaść i kultura».
Kiepska, kaniečnie, što futbalistam paroju brakuje času na adukacyju. Ale ja dumaju Drahun moh by znajści čas pačytać paru knižak pa biełaruskaj historyi, kultury, litaratury. Hetak nie tak užo składana.
Jakaja moža być adnolkavaja mientalnaść u našych narodaŭ? Voś samy banalny prykład, jaki lubić pryvodzić Siarhiej Dubaviec: dva biełarusy ŭ pustoj elektryčcy zaŭsiody siaduć u roznych kutach vahona, a dvoje ruskich – pobač. Biełarusy indyvidualisty, partyzany, a ruskija — chutčej kalektyvisty.
I ŭrešcie, Stasie, kali niama roźnicy, to adkažy, kali łaska, a navošta isnuje zbornaja Biełarusi pa futbole, navošta ty apranaješ jaje majku? My ž usie ruski śviet, kali vieryć tvaim vykazvańniam.
U hulcoŭ zbornaj niama elemientarnaj pavahi da svajoj krainy. Jany nie adčuvajuć za jaje honar. U ludziej usio jašče mocny kompleks niepaŭnavartaści, kompleks małodšaha brata. Pakul hulcy jaho nie pazbaviacca, nie bačyć nam pośpiechaŭ nacyjanalnaj kamandy. I ad hetaha sapraŭdy sumna.
A padtrymka ŭčora na stadyjonie była šykoŭnaj. Viedaju, pra što kažu, bo amal nie prapuskaju matčaŭ zbornaj. Pra Pucina tam ža śpiavali ŭsiaho paru chvilin u kožnym z tajmaŭ. U astatni čas hučała «Biełaruś» i inšyja kryčałki nijak nie źviazanyja z palitykaj. Za zaŭziataraŭ zusim nie soramna.
