Mikoła Jakaŭlevič Aŭramčyk. Čałaviek-epocha. Paet, prazaik, eseist, pierakładčyk i najznakamiciejšy litaraturny redaktar, jaki 27 hadoŭ svajho žyćcia addaŭ pracy ŭ časopisie «Maładość». 14 studzienia spadaru Mikołu spoŭniłasia 95. A ŭčora, 22 studzienia, adbyłasia viečaryna ŭ jahony honar.
Na śviatočnuju imprezu, jakaja adbyłasia ŭ Centralnaj navukovaj biblijatecy imia Jakuba Kołasa NAN Biełarusi, pryjšli piśmieńniki, pradstaŭniki tvorčaj intelihiencyi, kalehi, siabry i prychilniki tvorčaści Mikoły Jakaŭleviča.
U svaje 95 jubilar zachavaŭ vydatnaje pačućcio humaru i jasnaść dumki, ale, na žal, faktyčna straciŭ zrok. U svaim pryvitalnym słovie, źviernutym da aŭdytoryi, Mikoła Jakaŭlevič adznačyŭ:
— Adčuvańnie taho, što zaraz adbyvajecca, jość, adnak stan zdaroŭja ŭžo nie dazvalaje mnie ni bačyć vas, ni pisać. Mahu skazać, što mnie paščaściła ŭ žyćci ŭ paślavajenny pieryjad, kali ja byŭ u «Maładości», i prychodzili da mianie maładyja paety. Nastolki talenavityja — Hienadź Buraŭkin, Vasil Zujonak, i tak ich było mnoha, što zaraz usich nie pieraličyć. I praz 5—10 hadoŭ hetyja tvorcy stali maimi načalnikami i mnohamu ŭ svaju čarhu mianie navučyli.
Nastaŭnikami ŭ litaratury stali dla Mikoły Jakaŭleviča jaho lubimyja paety — Arkadź Kulašoŭ, Pimien Pančanka, Maksim Tank, a vučniami — Raisa Baravikova, Ryhor Baradulin, Hienadź Buraŭkin, Vasil Zujonak, Uładzimir Niaklajeŭ, Aleś Razanaŭ, Janka Sipakoŭ, Jaŭhienija Janiščyc i mnohija inšyja. Bieź pierabolšańnia, za čas svajoj pracy ŭ redakcyi spadar Mikoła vychavaŭ nie adno pakaleńnie biełaruskich litarataraŭ.
Pra svaje sustrečy ź Jakubam Kołasam, Jankam Kupałam i jahonaj žonkaj Uładzisłavaj Francaŭnaj, ź Ivanam Mieležam i mnohimi inšymi kłasikami Mikoła Aŭramčyk napisaŭ u svaich knihach miemuaraŭ i ese.
Da jubileju była padrychtavanaja tematyčnaja knižnaja vystava, a taksama słajd-šoŭ z archiŭnymi fotazdymkami ź siamiejnaha archiva i vystupleńniaŭ jubilara.
Artyst i režysior Biełaruskaha radyjo Aleh Viniarski pračytaŭ uryŭki z paetyčnych i prazaičnych tvoraŭ Mikoły Aŭramčyka.
Pieśniu «Zavušnicy» na vierš Maksima Tanka z muzykaj Uładzimira Mulavina vykanaŭ salist vakalna-estradnaj studyi BNTU Alaksandr Babrykovič.
Pavinšavali spadara Mikołu dyrektar Dziaržaŭnaha muzieja historyi biełaruskaj litaratury Lidzija Makarevič i dyrektar Dziaržaŭnaha litaraturna-miemaryjalnaha muzieja Jakuba Kołasa Zinaida Kamaroŭskaja.
Ź vinšavańniami i ŭspaminami, ź vieršami-pryśviačeńniami jubilaru vystupili Anatol Viarcinski, Vasil Zujonak, Kazimir Kamiejša.
Piśmieńnik Hienrych Dalidovič u svaim raspoviedzie pra starejšaha kalehu zmoh jomista, mietafaryčna i kranalna apisać niaprosty žyćciovy šlach Mikoły Jakaŭleviča, jaki pieražyŭ i niamiecki pałon, i savieckija represii, i chvaroby i hoład, i pracy na šachtach Rura i Danbasa.
Da 1953 hoda, da śmierci Stalina, siamja Aŭramčykaŭ trymała ŭ domie chatulok ź nieabchodnymi rečami, bo ŭ luby momant dnia i nočy da «niadobranadziejnych» savieckich hramadzian mahli pryjści ludzi ŭ cyvilnym i aryštavać piśmieńnika.
Prazaik, pieršy namieśnik Staršyni HA «Sajuz biełaruskich piśmieńnikaŭ» Aleś Paškievič pavinšavaŭ jubilara ad imia arhanizacyi.
Śpiavačka Nadzieja Bronskaja supolna z hitarystam Siarhiejem Mikłašeŭskim vykanali niekalki piesień na vieršy Jaŭhienii Janiščyc.
Paśla zakančeńnia prahramy hledačy jašče doŭha nie razychodzilisia — siabry i prychilniki akružyli Mikołu Jakaŭleviča z padarunkami i bukietami kvietak, vinšavali i dziakavali za sustreču.
