Historyja čałaviectva poŭnicca takimi vypadkami, kali navukoŭcy hučna prezientavali svaje budučyja znachodki i raspracoŭki jak niešta hienijalnaje, zdolnaje źmianić śviet, ale ŭ vyniku ci nie znajšli finansavańnia, ci papularnaści siarod šyrokich mas. Ich aŭtary ličyli, što doŭhačakany prajekt transfarmuje budučyniu. Na spravie heta byli ŭsiaho tolki drobnyja dzivactvy, da jakich hramadstva staviłasia skieptyčna.
Takija niaŭdačy pakazvajuć, nakolki składana pradbačyć patreby čałaviectva. Ciažka pradkazać, što źmienić śviet, tamu što składana ŭjavić, jak hety śviet źmienicca sam pa sabie.
Elektryfikavanaja vada
U pačatku 1900-ch hadoŭ takaja vada słaviłasia svajoj karyściu dla zdaroŭja. Ludzi ličyli, što jana vałodaje nievierahodnymi ŭłaścivaściami. Jašče ŭ 1904 hodzie admysłovuju vadkaść pačali vykarystoŭvać u jakaści sterylizacyi i sposabu myćcia adzieńnia biez myła, paśla — dla pitva i palivu raślin, a ŭ 1920 hodzie adzin lekar prapanavaŭ jaje dla palahčeńnia pachmiella.
Sama pa sabie cuda-vada nie ŭjaŭlała niebiaśpieki dla čałavieka, ale i nijak nie dapamahała myć bializnu i ździajśniać inšyja manipulacyi, a vystupała, chutčej, u jakaści «bytavoha» płaceba. Tamu jaje papularnaść abmiežavałasia 30-mi hadami minułaha stahodździa, choć navat ciapier u TB-šopach možna ŭbačyć niejki elektryčny prybor dla efiektyŭnaha myćcia. Fikcyja — nie inakš.
Mašyna dla čytańnia Fiske
Kontr-admirał Bredli Fisk, viadomy svaim vynachodstvam aptyčnaha pryceła dla harmat karabloŭ, u 1922 anansavaŭ novuju pryvabnuju i, pa jahonych słovach, niezamiennuju reč, jakaja zrobić furor u litaratury.
Pryncyp pracy jaho pryłady składaŭsia ŭ nastupnym: kniha budzie nadrukavanaja na maleńkich staronkach z malusieńkimi litarami, a čytačy buduć karystacca łupaj, kab razhladzieć tekst. Byŭ składzieny ceły śpis pieravah takoj knihi: tannaja vytvorčaść, lepšaja jakaść papiery i, adpaviedna, doŭhaje zachoŭvańnie, tannaja adpraŭka pa pošcie, bolš miesca ŭ domie i, narešcie, biednyja ludzi mahli b dazvolić sabie vučycca.
U rešcie rešt, takaja kniha tak i nie znajšła svajho čytača. Z rostam popytu na kłasičnyja knihi ŭ 30-40-ch hadach minułaha stahodździa stvaralnik paciarpieŭ suhučnaje jaho proźvišču fijaska. Jašče adnoj mahčymaj pryčynaj adsutnaści papularnaści ŭ pradukcyi kontr-admirała była napružanaść i stomlenaść vačej pry čytańni praz łupu na praciahu niekalkich hadzin.
Miechaničnaje pijanina Welte-Mignonso
Fartepijana Welte-Mignon zrabiła pieravarot ŭ tahačasnym śviecie muzyki. Pry dapamozie śpiecyjalnych cylindraŭ tvory možna było zapisvać na prystasavanyja dla hetaha rułony. Viadomyja pijanisty sadzilisia za instrumient i hrali miełodyi, paśla čaho ich «rułonavy» zapis moh kupić luby achvočy i ŭstavić u svoj Welte-Mignon dla prasłuchoŭvańnia. Inšyja kampanii chutka padchapili ideju, adnak pieraplunuć papularnaść WM nie było pad siłu nikomu.
Viadomy amierykanski dyryžor Valter Damroš ličyŭ hetaje muzyčnaje vynachodnictva najlepšym na toj čas. I praŭda, dziŭnym faktam źjaŭlajecca toje, što na rułonach Welte-Mignon zachavalisia tvory Hustava Malera, aŭstryjskaha kampazitara i dyryžora.
Ale nieŭzabavie zvyčajny prajhravalnik, jaki davaŭ bolš mahčymaściaŭ tvorcam, abyšoŭ miechanizavanaje pijanina. Vypusk pradukcyi pastupova padaŭ i spyniŭsia ŭ 1930 hodzie.
Viasnovyja śpicavyja šyny dla lehkavych aŭtamabilaŭ
Užo ŭ 1905 hodzie vytvorcy aŭtamabilaŭ sprabavali stvaryć składanyja viasnovyja śpicavyja koły, kab zrabić jazdu na aŭtamabili bolš miakkaj. Časopis «Papularnaja miechanika» dziesiaćciu hadami paźniej vykazaŭ zdahadku, što dziakujučy novamu vynachodstvu, pnieŭmatyčnyja šyny adyduć u minułaje.
Na žal, hetyja asablivyja koły ludziam nie spatrebilisia, pakolki draŭlanyja byli ŭsio jašče vielmi raspaŭsiudžanymi. A stvoranyja aŭtamabili ź pnieŭmatyčnymi šynami i padvieskaj całkam zabiaśpiečyli płaŭny ruch pa vulicach, što kančatkova spyniła vytvorčaść śpicavych šyn.
Soniečny ruchavik Heilo-Motor
Uiljam Kałvier, vynachodnik dadzienaha ruchavika, byŭ natchniony idejaj Archimieda z padpalvańniem karabloŭ pry dapamozie kancentracyi soniečnaha śviatła, tamu ŭ 1900 hodzie stvaryŭ svoj soniečny ruchavik.
Ideja vynachodki składałasia ŭ tym, što, adbivajučysia ad sabranych razam lusterak, soniečnyja pramiani traplali ŭ ścieny žyłych damoŭ ci jomistaści z vadoj, nahravajučy ich. Kałvier ličyŭ, što jaho alternatyva naturalnaj enierhii stanie paprostu niezamiennaj, a Lełand Stenfard, zasnavalnik viadomaha univiersiteta, pastaviŭ soniečny ruchavik Kałviera ŭ adzin šerah z paravym.
Zrazumiełaja sprava, prydumka nie stała čymści revalucyjnym — było zanadta ciažka kanviertavać i zachoŭvać usiu hetuju enierhiju. Navat kali b štukovina pracavała dobra, jana b nie zamianiła toj ža vuhal.
