22-hadovaha hramadzianina Biełarusi Maskoŭski akruhovy vajskovy sud asudziŭ da dvuch hadoŭ kałonii-pasialeńnia za radykalnyja antyrasijskija zakliki, źmieščanyja Ukantakcie.
Małady čałaviek byŭ pryznany vinavatym pa artykule «Publičnaje apraŭdańnie teraryzmu ci publičnyja zakliki da jaho». U Rasii spravy pa hetym artykule padpadajuć pad jurysdykcyju vajskovaha suda, navat kali abvinavačany — cyvilnaja asoba.
Sisadmin publikavaŭ na svajoj staroncy ŭ sacsietcy teksty i malunki u padtrymku Ukrainy i z asudžeńniem rasiejskaj ahresii.
U pryvatnaści, zajaŭlaje prakuratura, jon zaklikaŭ «viarnuć Krym Ukrainie». Byli tam i inšyja radykalnyja vykazvańni. Całkam prysudu nichto pakul nie bačyŭ — jak paviedamili žurnalistam u sudzie, dadzieny prysud nie padlahaje publikacyi na sajcie. Nie maje prysudu i advakatka Silivončyka Julija Baraniec.
Uryŭki z prysudu, tym nie mienš, apublikavała ŭ Fejsbuku biełaruskaja žurnalistka Kaciaryna Kibalčyč, što pracuje na rasijskim Pieršym kanale.
Blizkija i dziaŭčyna Silivončyka padtrymlivali jaho, ale spačatku maŭčali, bo bajalisia reakcyi. Adnak ciapier i jany pačynajuć havaryć.
«Dla mianie heta zahadka, bo syn anidzie i ani ŭ čym nie ŭdzielničaŭ, — raskazała ŭ intervju radyjo «Svaboda» Natalla Silivončyk, što žyvie ŭ Śvietłahorskim rajonie Homielskaj vobłaści i pracuje ŭ stałoŭcy. — U Maskvie najmali advakataŭ u abaronu Kiryła. Usio išło da taho, što abydziecca štrafam. Ale vajskovy sud paviarnuŭ pa-inšamu. Takich palityčnych razhladaje vajskovy sud. My nie padavali kasacyjnuju skarhu, bo heta minimalnaje pakarańnie, jakoje mahli dać».
Natalla Silivončyk na sud nie jeździła, bo zdaroŭje ŭ jaje nie najlepšaje. Kirył nakazaŭ joj nie pryjaždžać. Pajezdka ž vymahaje vialikich hrošaj — i na kvitki, i na načleh. Maci daznałasia ad advakata, u čym źvinavacili syna: «Advakatka skazała, što jon pisaŭ niešta ŭ artykule, kab Ukraina j Biełaruś jadnalisia suprać ahresii Rasiei. Ukrainskaja tema — jana davoli aktualnaja, i šmat moładzi pra heta vykazvajecca. Ale čamuści ich nie aryštoŭvajuć i nie sadžajuć, a voś Kirył papaŭsia. Zakradajucca takija dumki: štości tut nie tak, bo kazali ž, što tam ničoha takoha kryminalnaha niama. I tut chapnuli. Nu što hetyja maje telefanavańni? Kab ja mahła być na miescy, a to mahła b i sa śledčym pahutaryć, i ź siabrami».
Silivončyk pracavaŭ u Nižnim Noŭharadzie sistemnym administrataram zavoda. Zatrymali jaho ź siabrami, ale što ź imi, pakul nieviadoma.
Maci nie vieryć u tym, što syn zaklikaŭ da teraryzmu. Kaža tolki, što nie varta było niešta drennaje pisać pra Rasieju, kali ŭ joj žyvieš i pracuješ.
Syna svajho Natalla Silivončyk viedaje jak ščyraha patryjota Biełarusi. I nazyvaje «nacyjanalistam» — u dobrym sensie hetaha słova:
«Jon «nacyjanalist» — na biełaruskaj movie razmaŭlaje. Jon navat pytaŭsia: «Mama, jak ty stavišsia da taho, što ja razmaŭlaju na biełaruskaj movie?» Ja kažu: «Dobra, dobra. Maładziec! Biełaruskaja mova naahuł hublajecca, a jana pavinna raźvivacca. Prahres pavinien być». Ciapier atrymlivajecca tak, što navat biełarusy nie mohuć rasiejskaje słova pierakłaści na biełaruskaje. Navat čytać niekatoryja pa-biełarusku nie mohuć. I razmaŭlajuć chiba na miascovym dyjalekcie. Tak što jaho biełaruskuju movu ja tolki vitała».
Natalla apaviała, što ŭ jaje troje dziaciej. Muž pamior u siaredzinie 90-ch. Kirył najmałodšy ź dziaciej — u červieni jamu budzie tolki 23 hady. Jon skončyŭ u Homieli mašynabudaŭničy kaledž pa śpiecyjalnaści «prahramnaje zabieśpiačeńnie infarmacyjnych technałohij». I pastupiŭ na zavočnaje navučańnie ŭ Handlova-ekanamičny ŭniviersitet.
«Pracy [ŭ Homieli] nie było. Razumiejecie, jon hod źniemahaŭsia. A tam jon zrabiŭ zamoŭščyku prahramu — jak prahramist. Jon im spadabaŭsia. Kaniečnie, jeździŭ spačatku na probnyja zadańni. Jon, jak vyjaviłasia, ruplivy, adkazny. Tak i zastaŭsia», — raskazvaje maci.
Maci ŭdziačnaja ŭsim, chto praź internet uzdymaje hołas za vyzvaleńnie syna, jaki ciapier u SIZA ŭ Nižnim Noŭharadzie. Tolki joj nie nadta vierycca, što heta niešta źmienić u Kiryłavym losie, bo ŭ Rasiei svaje zakony, svaje paradki: «Što ŭ syna prychilniki jość — za heta vialiki dziakuj. Ale ŭ mianie sumnieŭ jość, što heta dapamoža. Mahčyma, kab jon byŭ u Biełarusi, to — tak, moža, i dapamahło b. A tam ža Rasieja. U ich svaje zakony, u nas — svaje. I, viedajecie, mahčyma, bolš na hetuju temu i havaryć nie budu».
