Čytajučy pra toje, što voś adkryŭsia novy bar / restaran / stejk-chaus i h.d., pazirajučy na interjery i vyvučajučy mieniu, ja kožny raz cicha, utulnieńka tak chichikaju. Uładalniki tak hanaracca, što ŭ ich «kancepcyja», što ŭ ich «kresły z Hišpanii» i aryhinalnaja mebla z vadapravodnych trub. Kruta, vadapravodnyja truby. Ale pa-mojmu samaja krutaja kancepcyja — piva pa paŭtara baksa i kab muzyka była cichaj i nie rasiejskaj. i nie papsa. I nacenka na harełku mienšaja za 300%. Takich miescaŭ, moža i nie šmat — nie viedaju, nie vyličvaŭ, ale jany jość. I heta budzie nie harlemski kapiec typu piŭnuchi «Alivaryja» na Bahdanoviča, dzie my ŭ maładości pili byrła z-pad stała, a utulnieńkaja zabiahajłaŭka typu «Staroha horada», dzie možna smačna i vielmi škodna pa-biełarusku pajeści.
Kaviarnia «Neta» ŭ Minsku — niasučyja kanstrukcyi mebli vykananyja z vadapravodnych trub.
U nas irłandski pab, — kryčyć adzin restaratar, a ŭ nas — styl indastryał, u nas łoft! Šmoft. Niaŭžo niechta pojdzie druhi raz u bar admysłova, kab acanić interjer, zrobleny dyzajnieram tak, kab ni praz hod, ni praz 5 pamianiać u im nielha było roŭna ničoha? ni lampu novuju pastavić, ni stoł, kab nie prasrać «kancepcyju»?
Pa-mojmu «dyzajnierskija» miescy majuć adnu prablemu. Dyzajniery tak imknucca apraŭdać svaje 50 jeŭra za kvadrat, što stvarajuć kanceptualnyja manality, jakija nielha dapoŭnić ci ramantavać. Adlubić i vykinuć. A, nie. Dźvie prablemy. Druhaja (a na samoj spravie — pieršaja) — piva pa 3 baksy.
