Były palitviazień, eks-kandydat u prezydenty na vybarach 2010 hodu Mikoła Statkievič kaža, što ź vialikaj pavahaj stavicca da Alesia Michaleviča i vitaje jahony mužny krok — viartańnie na radzimu.
«Ja liču, što bolš za ŭsio ŭ «amerykancy» paśla padziejaŭ 19 śniežnia 2010 hodu cisnuli mienavita na Alesia, ź im abychodzilisia nadzvyčaj žorstka. I pryčyna, jak ni dziŭna, była ŭ jahonaj bolš pamiarkoŭnaj pazycyi siarod usich apazycyjnych kandydataŭ, jakija ŭ tych vybarach udzielničali. Jaho paličyli słabym źvianom. Ja kali čytaŭ spravu, spytaŭsia ŭ supracoŭnikaŭ KDB, jakija byli ŭ kabinecie: «A što ž tak ciśniecie na hetaha chłopca? Mabyć, paličyli, što jon samy słaby, što jon trymaje pamiarkoŭnuju pazycyju, na płošču nia kliča?» Jany paśmiajalisia i dali zrazumieć, što heta sapraŭdy tak. Za Płošču pradjavić jamu niama čaho, jon naahuł byŭ nie pry spravach.
Aleś u hetaj sytuacyi pajšoŭ na peŭnyja sastupki, jon padpisaŭ papiery. Ale dalej jon dziejničaŭ, ja liču, vielmi efektyŭna, hodna, mužna. Jon zrabiŭ adrazu ž zajavu ab tym, što jon padpisaŭ papieru. Jon pajšoŭ na vymušany krok. Niechta moža pajści na taki krok, niechta — nie. U kožnaha svaja taktyka, u kožnaha svajo ŭjaŭleńnie, što možna, a što nia možna. Ale dla mianie važna, što jon potym adkryta zajaviŭ pra katavańni i tym samym uratavaŭ šmat kaho ad hetych katavańniaŭ. Mienavita paśla jahonaj zajavy katavańni ŭ «amerykancy» spynilisia. Jon u toj sytuacyi vyjšaŭ, jak zdoleŭ, ale jahonyja pavodziny byli pradumanyja. Aleś vybraŭ najbolš, skažam tak, chitruju taktyku na vybarach i chitruju taktyku vyzvaleńnia. Paśla hetaha Aleś vymušany byŭ źjechać za miažu.
I ciapier my možam harantavać u lubym vypadku — u nas ža pryniata adzin adnaho pryznačać supracoŭnikami — što Aleś nia ŭ ich liku. Heta ŭžo dakładna. U mianie navat u Škłoŭskaj kalonii brali tłumačeńni pa jaho zajavie pra katavańni. Ja paćviardžaŭ, što čuŭ i bačyŭ, što tam adbyvałasia, bo sapraŭdy ŭ turmie KDB užyvalisia katavańni. Tam pastajanna čulisia kryki, lamant. Ad mianie chutka adčapilisia — ja ž na haładoŭcy byŭ. A ludzi ž raskazvali… Mianie pasadzili potym u kameru, dzie raniej siadzieŭ Niaklajeŭ, i byli pastajannyja vobšuki, ludziej haniali z rečami pa leśvicach, stavili na raściažki…
I ŭžo potym, kali nam stali prynosić hazety i my daviedalisia, što Aleś vyjšaŭ i zrabiŭ zajavu, spynilisia hetyja kryki, spynilisia maski-šoŭ. Spyniłasia ŭsio mienavita paśla zajavy Alesia, ja pierakanany. Ale kali ja daviedaŭsia pra hetuju zajavu, padumaŭ: «Chłopiec, što jany z taboj zrobiać?» Bo ŭ specsłužbaŭ, kali chtości daŭ padpisku ab supracy, a potym publična zajaviŭ pra heta, takoje ličycca pravałam. U ich potym prablemy ŭźnikajuć, i jany pačynajuć pomścić. Tamu jaho adjezd z krainy byŭ vymušany.
Ciapier jon idzie na ryzyku, ale jon choča być u Biełarusi, choča praciahvać svaju dziejnaść. I, ja dumaju, nichto nie papraknie jaho, kali jon vierniecca ŭ biełaruskuju palityku na adnu ź pieršych rolaŭ. Ja liču, što da jaho nijakich paprokaŭ być nia moža.
Ja nia dumaju, što mieraj strymańnia budzie źniavoleńnie. Ciapier prosta idzie reakcyja, tamu što farmalna jon u vyšuku. Ja dumaju, budzie padpiska ab niavyjeździe, a potym hetuju spravu buduć niejak spuskać na tarmazach. Praŭda, jość ryzyka, kali hetaha nia zdarycca da vybaraŭ, to mohuć prydumać što-niebudź horšaje. Ale ja vitaju Alesia ŭ Biełarusi i hatovy pacisnuć jamu ruku», — skazaŭ Mikoła Statkievič.
