Sikorski byŭ naiŭny, jon niedaaceńvaŭ Łukašenku, piša były pasoł Polščy ŭ Biełarusi Lešak Šarepka ŭ nadzvyčaj ščyrym jak dla dypłamata artykule ŭ haziecie «Žečpaspolita». Łukašenka — palityk spraŭny, kaža jon, ale nam ź im nie pa darozie.
Palityka ŭ dačynieńni da Biełarusi pavinna być pradumanaja, karektnaja i paśladoŭnaja, zaklučaje jon.
Rašeńnie pra pačatak pramych pieramovaŭ z Łukašenkam pryniaŭ asabista ministr zamiežnych spraŭ Polščy Radasłaŭ Sikorski na fonie čarhovaha akta kanfliktu vakoł Sajuza palakaŭ Biełarusi (adnosna Doma Polskaha ŭ Iviancy).
«Kali my sychodzim z taho, što z susiedziami treba razmaŭlać, to rašeńnie było pravilnym, — piša pasoł Šarepka. – Ciažka ŭjavić razmovy ź Biełaruśsiu biez Łukašenki, adzinaj asoby, jakaja prymaje ŭ Biełarusi abaviazvajučyja rašeńni».
Adnak, piša Šarepka, z palitykami kštałtu Łukašenki treba havaryć, majučy ŭ hałavie pryncyp «primum non nocere», «nie naškodź». «Zdajecca, u našym vypadku było inakš, — piša były pasoł. – U nas zychodzili z taho, što vynik intelektualnaj dueli vypusknika Pembroke College u Oksfardzie i histfaka Mahiloŭskaha piedinstytuta pieradvyrašany. Dosyć ustupić u boj, i pośpiech harantavany», — iranizuje Šarepka.
«Z roznych vykazvańniaŭ tahačasnaha šefa polskaj dypłamatyi vynikaje, što jon ščyra vieryŭ: jon zmoža pierakanać biełaruskaha lidara raspačać praces demakratyčnych pieramien. Sikorski raiŭ Łukašenku vykarystać dośvied pierachodu Polščy da demakratyi. Kali heta tak, to heta naiŭna, — praciahvaje Šarepka. — Łukašenka naležyć da liku tych palitykaŭ, jakija trymajucca pryncypu, što, kali ty ŭziaŭ ŭładu, nie addavaj jaje. Jon upeŭnieny, što dla svajoj krainy jon najlepšy vybar. A tych, chto padhavorvaje jaho pieraniać zachodnija ŭzory kiravańnia, jon ličyć machlarami».
«Niekatoryja miarkujuć, što sapraŭdnym inicyjataram «adkryćcia da Biełarusi» byŭ niabožčyk Jan Kulčyk, jaki chacieŭ zbudavać u Zelvie (Hrodzienskaja vobłaść) elektrastancyju na polskim vuhali.
Jon pierakonvaŭ urady, pieradusim polski ŭrad, što takaja vialikaja (bolš jak na miljard dalaraŭ) inviestycyja pavinna pryvieści da ŭzmacnieńnia adnosin i ŭ inšych halinach. Pryčym, jak akazałasia, schiema funkcyjanavańnia CES była zadumanaja takim čynam, što, urešcie, adzinym bienieficyjantam mieŭ stać sam Kulčyk. Biełarusy prykinuli i vybrali atamnuju enierhietyku.
Pieršaje spatkańnie Łukašenka–Sikorski adbyłosia 25 lutaha 2010 hoda ŭ Kijevie na inaŭhuracyi Viktara Janukoviča. Sikorski śpiecyjalna palacieŭ tudy, bo na ŭłasna samoj cyrymonii Polšču reprezientavaŭ prezident Lech Kačyński.
Polski bok nie pakłapaciŭsia pra ŭzhadnieńnie techničnych pytańniaŭ adnosna pieramoŭ, naprykład, udziełu ŚMI. My trymali miesca spatkańnia ŭ tajamnicy, a biełaruski bok pryvioz tudy svajo telebačańnie, i pryjšłosia ŭ aŭralnym paradku dastaŭlać tudy polskich žurnalistaŭ. Hałoŭnaje pasłańnie sfarmulavaŭ Łukašenka, jaki śćvierdziŭ, što ŭ polska-biełaruskich adnosinach niama nijakich surjoznych prablem (što było niapraŭdaj), a palaki ŭ Biełarusi – heta jahonyja vybarščyki, pra dabrabyt jakich jon uvieś čas dbaje. U pytańni Sajuza palakaŭ Biełarusi jon vyrazna ciahnuŭ čas.
Druhoje spatkańnie adbyłosia ŭ niaŭdały momant — 2 listapada 2010 hoda ŭ Minsku ŭ časie pieradvybarnaj kampanii.
Sikorskamu ŭdałosia ŭhavaryć pajechać razam šefa niamieckaj dypłamatyi Hvida Vesterviele. Kožnamu čałavieku, znajomamu z asablivaściami biełaruskaha palityčnaha pracesu, było absalutna jasna, što, niezaležna ad taho, što buduć havaryć šanoŭnyja hości, ich vizit padniasuć i ŭsprymuć jak znak padtrymki dziejnaha prezidenta.
Sikorski sutyknuŭsia sa značnym supracivam va ŭłasnym ministerstvie. Łukašenku toj vizit pavinien byŭ paviesialić. Doŭhaja tyrada na temu pieravahi leśbijanak pierad hiejami, u prysutnaści ministraŭ-haściej, uvojdzie ŭ historyju dypłamatyi», — iranizuje Šarepka.
Paśla była Płošča, a kandydaty ad apazicyi apynulisia ŭ turmie.
«Taki vynik flirtu z Łukašenkam byŭ niepryjemnym siurpryzam dla niekatorych palitykaŭ u Jeŭropie. Asabliva ŭzłavali tyja, chto najbolš zainviestavaŭ u raźvićcio kantaktaŭ ź lidaram Biełarusi. U pieršym šerahu krytykaŭ akazaŭsia i Sikorski. Tahačasny šef polskaj dypłamatyi nie vahajučysia paraiŭ Łukašenku, kab toj trymaŭ napahatovie samalot, bo jaho moža čakać kaniec Muamara Kadafi. Cikava, ci dumaŭ ministr zamiežnych spraŭ, kali takim čynam kampiensavaŭ svaju frustracyju, jak takaja aktyŭnaść paŭpłyvaje na biaśpieku i efiektyŭnaść pracy polskich dypłamataŭ u Biełarusi?» – pytajecca Šarepka.
Varta adznačyć, što Sikorski ŭ 2014 hodzie syšoŭ z pasady ministra zamiežnych spraŭ, a ŭ 2015-m – i z pasady maršałka Sojma Polščy. Na vybarach 25 kastryčnika hetaha hoda pravacentrysckaja «Hramadzianskaja płatforma», da jakoj naležyć Sikorski, najchutčej što prajhraje kansiervatyŭnaj partyi «Zakon i spraviadlivaść».
«My susiedzi, u nas supolnaja historyja, a ŭ Biełarusi žyvie polskaja mienšaść – usio heta robić Biełaruś zanadta važnaj dla nas krainaj, kab my pravodzili ŭ adnosinach da jaje lehkadumnuju palityku (politykę romansową), — padsumoŭvaje Šarepka. — Palityka da Biełarusi i da jaje hramadzian pavinna być pradumanaja, karektnaja i paśladoŭnaja.
Nielha niedaaceńvać Łukašenku — jon spraŭny palityk. I ja hłyboka pierakanany, što navat kali niejki čas my budziem ź im iści poruč, u kančatkovym rachunku nam ź im nie pa darozie.
