Alaksandra Beła nazyvajuć amierykanskim vynachodnikam, ale nasamreč jon byŭ šatłancam i na momant atrymańnia patenta jašče nie mieŭ hramadzianstva ZŠA.
Na dumku pałaty pradstaŭnikoŭ Kanhresu, jakaja pryniała z hetaj nahody ŭ 2002 hodzie admysłovuju rezalucyju, telefon vynajšaŭ nie Beł, a italjanski imihrant Antonia Mieučy, jaki padaŭ zajaŭku na 5 hadoŭ raniej za Beła. Adnak jon nie davioŭ svajo vynachodnictva da praktyčnaha vykarystańnia.
Stvaralnik telefona byŭ śpiecyjalistam pa fizijałohii orhanaŭ maŭleńnia i zajmaŭsia technikaj jak chobi. «Ni adzin čałaviek, choć by elemientarna znajomy z elektratechnikaj, ni za što nie vynajšaŭ by telefon», — paśla kazaŭ jon.
Na momant atrymańnia patentu Bełu było 29 hadoŭ. Adkryćcio pryniesła jamu miljony dalaraŭ, zasnavanaja im kampanija AT&T isnuje dahetul. U dzień jaho śmierci 2 žniŭnia 1922 hoda ŭsie telefony ŭ ZŠA, jakich da taho času naličvałasia zvyš za 13 miljonaŭ, byli adklučanyja na chvilinu maŭčańnia.
Beł nikoli nie źviazvaŭsia pa telefonie z žonkaj, tamu što jana była hłuchaniamaja.
Alaksandr Beł šmat zajmaŭsia dabračynnaściu i zasnavaŭ časopis National Geographic.
Beł nazyvaŭ svoj aparat «telehrafam, jaki razmaŭlaje». Słova «telefon», ad staražytnahreckich «tele» — «daloka» i «fon» — «huk», prydumali jašče ŭ pieršaj pałovie XIX stahodździa francuzskija vynachodniki roznych aparataŭ dla pieradačy huku.
Pieršaja ŭ historyi telefonnaja razmova adbyłasia 10 sakavika 1876 hoda pa 12-mietrovym drocie, jaki byŭ prakładzieny z majsterni Beła ŭ susiedni pakoj. Beł skazaŭ svajmu pamočniku: «Mister Uotsan, padychodźcie, ja chaču vas bačyć».
Telefonny zvanok vynajšaŭ zhadany Tomas Uotsan praz dva hady.
Tomas Ałva Edysan ŭ 1878 hodzie prapanavaŭ vykarystoŭvać u mikrafonie vuhalny parašok, što ŭzmacniła adčuvalnaść aparatu i dazvoliła abanientam nie kryčać. Jamu ž prypisvajuć vynachodnictva słovy «hello», jakoje ŭ nas nabyło formu «alo». Beł mierkavaŭ, što telefonnyja surazmoŭcy stanuć karystacca staradaŭnim słovam «achoj» — vokličam marakoŭ parusnaha fłotu. Słova «hello» raspaŭsiudziłasia na mnohija inšyja movy, a ŭ anhlijskaj naohuł stała ŭžyvacca zamiest «dobry dzień».
Pieršaja haradskaja telefonnaja linija daŭžynioj 2 km złučyła 5 listapada 1877 hoda Bierlinski telehraf z paštamtam.
Dysk dla naboru numaru byŭ zapatentavany ŭ 1889 h. amierykancam Stroŭdžeram. Praz hod u Chartfardzie, Kaniektykut, ustalavali pieršy hramadski taksafon.
Transatłantyčny telefonavy kabiel staŭ dziejničać 7 studzienia 1927 hoda. SSSR padklučyŭsia da jaho ŭ 1936 hodzie.
Pieršaja aŭtamatyčnaja telefonnaja stancyja na terytoryi SSSR była ŭstanoŭlenaja ŭ Kramli ŭ 1921 hodzie. Vysokapastaŭlenyja karystalniki prazvali telefonnyja aparaty «viartuški». Paśla hetaha ŭsie telefony zrabilisia «viartuškami», ale nieaficyjnaja nazva zamacavałasia mienavita za ŭradavaj śpiecsuviaźziu.
Numar «viartuški» Fieliksa Dziaržynskaha byŭ 007, pra što stvaralnik Džejmsa Bonda Jen Fleminh nie viedaŭ.
Lenin karystaŭsia telefonnymi aparatami firmy Ericsson, a Stalin addavaŭ pieravahu Siemens.
Až da 1970-ch hadoŭ na maskoŭskaj ATS, jakaja absłuhoŭvała CK KPSS, dziejničała trafiejnaje abstalavańnie z rejchskancylaryi, u svaju čarhu, vypuščanaje ŭ ZŠA ŭ 1932 hodzie.
Mabilny telefon vynajšaŭ supracoŭnik firmy Motorola Marcin Kupier. 3 krasavika 1973 hoda jon aprabavaŭ jaho, patelefanavaŭšy pryjacielu. Pieršy aparat byŭ vieličynioj z cehłu i važyŭ 1,15 kh.
Pavodle infarmacyi na kaniec 2014 hoda, u śviecie naličvałasia 7,23 młrd mabilnych numaroŭ, što pieravyšała kolkaść žycharoŭ Ziamli.
