Pavieł Arakielan i Nacik Bahiraŭ daŭno žyvuć u Biełarusi. My vyrašyli pacikavicca, jak jany siońnia razhladajuć kanflikt u Nahornym Karabachu i ci bačać šlachi vychadu ź situacyi.
| Pavieł Arakielan, džazavy muzykant, trenier | Nacik Bahiraŭ, dziudaist, pryzior Alimpijskich hulniaŭ |
|
|
| «Mnie zdajecca, što ciapierašni kanflikt spravakavany Rasijaj. Maje svajaki i siabry ŭ Armienii, jak i ludzi ŭ Azierbajdžanie, hatovyja mabilizavacca ŭ luby momant. Ludzi kažuć, što hety zaciažny kanflikt pryjšoŭ čas niejak vyrašać. U asnoŭnaj masie jany hatovyja vyrašać situacyju vajennymi mietadami. Ale vajny nie choča nichto. Jość razumieńnie, budziem rabić toje, što treba, ale, kali heta haračaja kropka spynić svajo isnavańnie, to ŭsim budzie praściej. Armianie staviacca da Karabacha ŭžo jak da asobnaj terytoryi, bo tam idzie vialikaje źmiašeńnie nacyj – armianie, azierbajdžancy. Chacia treba ŭličvać toj fakt, što pieršapačatkova heta ŭsio ž była terytoryja armianskaja. Karabachski kanflikt užo doŭžycca šmat hadoŭ. Ja dumaju, što kamuści z bakoŭ usio ž daviadziecca achviaravać svaimi ambicyjami. Dumaju, što najpierš heta tyčycca azierbajdžanskaha boku, bo treba ŭličyć toj fakt, što armianskija ziemli byli prosta addadzienyja Azierbajdžanu. Moža być, ja tak liču, bo ja armianin. Kaniečnie, u mianie jość znajomyja azierbajdžancy. U mianie ź imi cudoŭnyja adnosiny. Pamiž adekvatnymi ludźmi kanfliktaŭ na roŭnym miescy być nie moža. Heta kanflikt nie ludziej, a dziaržavaŭ. Hetuju «haračuju kropku» vyhadna trymać, jak prezidentam abiedźviuch dziaržavaŭ, hetak i Rasii». | «Usie bajavyja dziejańni adbyvajucca na terytoryi Azierbajdžana. Azierbajdžan nie pretenduje ni na łapik čužoj ziamli. Uvieś śviet, u tym liku naša druhaja Radzima – Biełaruś, pryznajuć, što terytoryja Azierbajdžana niedzialimaja. Było čatyry rezalucyi AAN, kab Armienija vyzvaliła akupavanyja terytoryi, ale jany nie słuchajuć ni suśvietnuju supolnaść, ni kahości inšaha. Suśvietnaja supolnaść pavinna dapamahčy vyrašyć hetuju prablemu azierbajdžanskaha naroda. I nie tak, jak Minskaja hrupa ABSIE, što 20 hadoŭ pierakładvaje papierki z adnaho kuta stała ŭ inšy. Tut słovami nie dapamožaš, patrebnaja kankretyka. My zaŭsiody byli za mirnaje ŭrehulavańnie hetaj biady, ale, jak kazaŭ prezident Azierbajdžana, u nas jość siły i mahčymaści viarnuć našy ziemli. Praz Karabach my majem bolš za miljon uciekačoŭ sa svajoj ža ziamli. Nichto z maich znajomych armian nie skaža, što ja kiepska staŭlusia da ich. Nie byvaje kiepskich nacyj, byvajuć kiepskija ludzi. Navat prezident Azierbajdžana zaŭsiody ŭ svaich vystupach kazaŭ, što armianski narod tut nie datyčny. U Azierbajdžana jość pretenzija nie da armian, a da toj bandy ludziej, jakaja daviała Armieniju da ručki, da kiraŭnictva Armienii, što šturchaje svoj ža narod da hibieli». |
