Adrazu dźvie sensacyi: Miensk i Vatykan damovilisia padrychtavać pahadnieńnie, a Łukašenka zaprasiŭ papu rymskaha naviedać Biełaruś u zručny čas.
Kali pra mahčymy kankardat biełaruskija čynoŭniki hłucha prahavorvalisia napiaredadni, to zaprašeńnie pantyfika — jak śnieh na hałavu. A dla kaho-kolviek, mahčyma, i chałodny duš. Jašče dniom raniej pradstaŭnik biełaruskaha ekzarchatu RPC ćvierdziŭ: pakul što nijakaj mahčymaści vizytu papy ŭ Biełaruś niama i nia budzie. Było zajaŭlena: "Heta ahulnaja pazycyja Rasiejskaj pravasłaŭnaj carkvy. I heta pytańnie nie mitrapalita. Heta pytańnie śviaciejšaha patryjarcha Maskoŭskaha i ŭsiaje Rusi Alaksija i synodu Rasiejskaj pravasłaŭnaj carkvy. Mienavita tak heta pytańnie i budzie vyrašacca — nie inačaj".
Atrymałasia, adnak, inačaj. Biełaruski aficyjny kiraŭnik lišni raz davioŭ, što jość vyklučna prahmatyčnym palitykam. Pachavańnie prajektu "bratniaj intehracyi" i nastupnyja hazavyja vojny pachisnuli kolišniaje pryvilejavanaje stanovišča pravasłaŭnaje carkvy ŭ Biełarusi. Ułada ŭ peŭnaj stupieni pierasiahnuła tradycyjnyja fobii datyčna rymska-katalickaje carkvy jak pravadnicy zachodniaha ŭpłyvu.
Miž inšym, kankardat akurat i daje mahčymaść u bolšaj stupieni zabiaśpiečvać lajalnaść kaściołu, ŭpłyvać na elektarat adpaviednaha vieravyznańnia. Heta asabliva važna z pryčyny taho, što tradycyjnaja baza ćviordaha elektaratu (pensyjanery, roznaha kštałtu lhotniki i h.d.) pakrysie raściarušvajecca.
Ź inšaha boku, choć ajčynnyja viarchi i admaŭlajuć palityčnuju podbiŭku ciapierašniaha vizytu kardynała Bertone, paralelna artykulujecca žadańnie naładzić stasunki i z Eŭropaj, i sa Štatami. "Kaniečnie, Vatykan naŭrad ci zdolny naŭprost upłyvać, naprykład, na Brusel, ale ŭmacavańnie stasunkaŭ sa Śviatym pasadam moža palepšyć imidž Miensku ŭ vačoch katalikoŭ Staroha Śvietu", — miarkuje mienski palitolah Andrej Fiodaraŭ. Jon nie vyklučaje, što ŭ hetym vypadku pracuje adna z paradaŭ łorda Beła.
Admietny momant: Alaksandar Łukašenka, padkreśliŭšy, što navažany vieści z kaściołam havorku nie pra palityku, a pra viečnyja kaštoŭnaści, tut ža delehavaŭ arcybiskupu Kandrusieviču adkaznuju palityčnuju misiju: "Ja ŭpeŭnieny, što jon budzie zmahacca za niezaležnaść i suverenitet našaj dziaržavy, a dziaržava budzie jamu nadziejnym apiryščam u hetym".
Cymptamatyčnym vyhladaje toje, što Benedykt XVI zaprošany akurat napiaredadni vizytu Miadźviedzieva ŭ Bieraście. To bok, biełaruskaje kiraŭnictva nia tolki nie pabajałasia razdražnieńnia Maskvy, ale, mahčyma, i demanstruje joj hatovaść znoŭ hulać na zachodnim kirunku. Heta moža być sprobaj dadatkovaha umacavańnia pazycyj u torhu z Kramlom za haz dy inšaje (plus viestka pra imaviernaje raźmiaščeńnie amerykanskich supraćrakietaŭ u Litvie — hetaja perspektyva padvyšaje kaštoŭnaść "biełaruskaha placdarmu").
Niekali Stalin pychliva pacikaviŭsia: a kolki ŭ papy dyvizij? Siońniašniaje biełaruskaje kiraŭnictva adkinuła pychu, bo adčuvaje, što ŭ kaścioła inšaja moc: u hlabalnym maštabie — miljard viernikaŭ, miljon śviataroŭ, vialiki duchoŭny ŭpłyŭ. I hulnia na hetym poli taksama moža spryjać palityčnym metam aficyjnaha Miensku.
ZY. Cikava, ci pačniecca adliha dla pratestantaŭ dy inšych?
