Maładaja siamja ź Minska ŭpeŭnienaja, što tajamničyja skrynki dla spatkańniaŭ prychodziać na źmienu kino i ružam. Anton i Maryja Hunič-Hieraščanka zasnavali ŭnikalny servis kreatyŭnych sustreč «Heta naš śpieŭ».
Anton i Maša — siamja, razam robiać ramantyčnyja hulni.
Hadaviny, jubilei, Dzień Zakachanych 14 lutaha — vyprabavańni dla mužčyny, jaki žyvie ŭ horadzie sa słabaraźvitaj infrastukturaj pasłuh.
Hulnia pa-biełarusku aformlenaja nacyjanalnaj stužkaj.
Z kanca minułaha hoda maładaja siamiejnaja para ź Minska abvieściła ab adkryćci niestandartnych pasłuh. Skrynki z hatovymi idejami i zadańniami dla spatkańniaŭ «Heta naš śpieŭ» abiacajuć stvaryć śviata i ramantyčnuju atmaśfieru navat pry samych zvyčajnych umovach.
Stvaralniki brenda «Heta naš śpieŭ» Anton i Maryja Hunič-Hieraščanki raspaviadajuć, čamu ich sprava dapamahaje adnaŭleńniu i pabudovie adnosin i što schavana ŭ tajamničych skrynkach.
U pošukach biełaruskaj ramantyki
— Kali ŭbić u Google čaroŭnaje spałučeńnie «biełaruskaja ramantyka», pašukavik vydaść vyjavy tannaha vina «Bieniefis», radyjokropku, vyrab hlinianaha zbanka i zdymak kitajcaŭ na rovary. Niaŭžo ŭ Biełarusi z ramantykaj usio tak kiepska, što patrabujucca admysłovyja pasłuhi?
Maryja: Kali dumaješ pra «biełaruskuju ramantyku», na žal adrazu ŭjaŭlajecca chłapiec, jaki samotna staić na Kastryčnickaj płoščy ź biełaj ružaj. Tak i ŭjaŭlaješ, jak ad jaho pachnie tualetnaj vadoj. Schadzić razam «z małychaj» u «BurgerKing», nabyć daražezny bukiet z «1000» ružaŭ, na krajniak — u kino. U Biełarusi isnuje strašenny vakuum ramantyki.
— Heta i stałasia pieršapačatkovaj matyvacyjaj dla stvareńnia spravy?
M: Nasamreč, my z mužam doŭha dumali, čym by mahli zajmacca mienavita razam. U nas u krainie žudasnaja statystyka razvodaŭ — štohod na 82 000 zarehistravanych šlubaŭ fiksujuć bolš za 32 000 razvodaŭ. Bolšaść ź ich adbyvajecca z prostaj, ale dziŭnaj pryčyny — «nie syšlisia charaktarami». Pytańnie palahaje ŭ tym, što, mabyć, ludzi prosta nie viedali tych charaktaraŭ i bajalisia ich raskryć.
Anton: U mianie ŭ hałavie doŭha krucilisia dumki, jak možna było b adkryć servis dla spatkańniaŭ. U dadatak praciahły čas nie moh znajści pracu. Skončyŭ Linhvistyčny ŭniviersitet, pracavaŭ dyzajnieram, a potym niejak byŭ u pošukach. Pierałomny momant adbyŭsia, kali adna siabroŭka pryjšła da nas u hości, ja vykłaŭ joj našyja z Maryjkaj dumki, a dziaŭčyna adkazała, što my prosta «vynajšli rovar»!
Dahetul my časta abjadnoŭvali roznyja dumki i maryli raspačać spravu z devizam «Što rabić, kali niama čaho rabić?». My prydumlali i adkładali ich u dalokuju skryniu, dumali, što ŭ nas heta niemahčyma realizavać. Siabry nas časta padnačvali i ździŭlalisia, jak my prydumlajem niezvyčajnyja i cikavyja rečy, ale nie robim ich. Naprykład, nas ździŭlała, čamu ludzi chodziać na spatkańni ŭ kino. Pahladzieli film, pamaŭčali i pajšli dadomu. Tak naradziłasia pieršaja nazva prajektu «Tolki nie ŭ kino!».
Žančyny majuć patrebu ŭ kreatyŭnych spatkańniach
— Takim čynam, «Heta naš śpieŭ» aznačaje, što vy zamiest kino prapanujecie ludziam «karaokie» ci «ŭhadać miełodyju»?
A: Nie! Šmat u jakich par jość toj samy «ich śpieŭ», toje, što ich jadnaje i maje tolki dla ich asablivaje značeńnie. My vyrašyli abrać hety vyraz, jaki adpaviadaŭ metam našaha prajekta. Nie mahli ž my nazvać spravu prosta «Skrynki dla spatkańnia». My prapanujem cikavyja scenary dla spatkańniaŭ i sumiesnych spraŭ, idei, jakimi ludzi mohuć skarystacca, a mohuć da ich niešta dadać i navat udaskanalić.
M: Jość šmat tematyčnych skrynak: ź ježaj, ź pivam i čypsami, hulniami i cackami dla dziaciej… Ale va ŭsim hetym niama niejkaha idejnaha składnika, bo heta zrabić značna ciažej. U śviecie prahladajecca takaja tendencyja, što ludzi zdabyli šmat dabrotaŭ i pierastali canić ich. Ich nie raduje šosty iPhone, im patrebny ŭžo siomy! Spažyvieckaje staŭleńnie da žyćcia zachaplaje. Imidžavaść, jakuju my stvarajem u Instagram i sacyjalnych sietkach. Ludzi robiać rekłamu paśpiachovaha žyćcia. Tema kvitnieńnia i paśpiachovaści, za jakoj hublajucca adnosiny. Što dadać tut pra ramantyku, kali jaje nielha vymierać.
Vialikaja dola hulni — heta chend-mejd.
— Ci hatovyja biełarusy da pasłuh u takoj asabistaj i intymnaj śfiery?
M: U ZŠA ŭžo isnavała niešta padobnaje, i nam byŭ zadadzieny kirunak. Idei dla spatkańniaŭ i ramantyčnych adnosinaŭ u skrynkach. Uvohule ŭ Štatach u hetaj śfiery funkcyjanujuć šeść bujnych kampanij. My, jak ludzi tvorčyja, vyrašyli, što nie budziem zajmacca płahijatam. My praanalizavali, što ŭžo isnuje, i padumali, što možam realizavać heta pa-svojmu ŭ našym kantekście. Pa-pieršaje, biełarusy nie hatovyja da taho, što prapanujuć u ZŠA. Tam, naprykład, isnujuć «skrynki na ceły hod», i ŭ płan uklučanaje spatkańnie, pryśviečanaje vypiečcy kieksa, a my nie možam pakłaści jajki i muku! U ZŠA pradajecca ŭsio paraškovaje, i jano budzie zachoŭvacca 5 hadoŭ. U nas tak nie pryniata.
A: U ZŠA kamuści prosta nie chočacca parycca, i jany zamaŭlajuć skrynku ci padpisku na skrynki na hod. U nas ludzi redka płanujuć tak daloka.
— Što tady ź siabie ŭjaŭlajuć vašy skrynki dla spatkańniaŭ? Dapamoha tym, u kaho biezvychodnaść?
M: U nas zaŭždy jość prapracavany scenar, ale my pakidajem prastor dla čahości ŭłasnaha.
A: Kali my raspaviadajem param pra skrynki, zvyčajna mužčyna nadzimajecca i kaža: «Ja što, durań? Nie mahu prydumać ničoha?!» A žonka ci siabroŭka, naadvarot, kaža: «Nu kali łaska, nabudź nam jaje!» Hetaja skrynka — nie dla tych, u kaho biezvychodnaść. Jana dla tych, chto choča palepšyć jakaść svaich adnosin. Žančynam chočacca bolš kreatyŭnych spatkańniaŭ. Mužčynam u hetym, napeŭna, ciažej pryznacca.
Hulnia maje biełaruski kantekst.
— A što ž znachodzicca ŭnutry skrynak?
A: Pakul my majem try roznyja varyjanty skrynak i jašče adnu źbirajemsia prezentavać uviesnu, jak tolki paciapleje. Pakul my prapanujem unikalnuju aŭtarskuju nastołku z kartkami. Jana nakiravanaja na toje, kab ludzi mahli dobra pravieści čas i pačać razmaŭlać, dzialicca i abmiarkoŭvać. Tam jość i śmiešnyja pytańni typu «jaki vy sabaka», jość i surjoznyja pytańni, jakija tyčacca vašaha staŭleńnia da tych ci inšych rečaŭ i padziej, jakija isnujuć tolki ŭ biełaruskich realijach i charaktarach.
Jašče adna reč — heta advent-kalandar. 30 parnych zadańniaŭ na ceły miesiac. Sapraŭdny taki ramantyčny čełendž dla par. Jon bolš dla tych, chto ŭžo žyvie razam. U skryncy znachodzicca chend-mejd kalandar z kišeńkami i datami. U kožnuju ź ich składzienyja padrychtavanyja zadańni na kožny dzień dla pary. Nasamreč, nie tak i lohka časam byvaje tak intensiŭna być razam ceły miesiac.
Treciaja reč — kalandar uspaminaŭ. Jon dapamahaje zanatoŭvać i asensoŭvać, što važnaha ci dobraha adbyvałasia ŭ vas u žyćci. Kali my raspracoŭvali kalandar, ideja była ŭ tym, kab ludzi zapaminali niešta dobraje, bo kiepskaje navat zapaminać nie treba. My časta reahujem, kali niešta dobraje adbyvajecca — «nu, narmalna» i nie zaŭvažajem usich cudaŭ žyćcia. Ludzi vymušanyja šmat pracavać, u ich amal niama času dla taho, kab pryśviačać jaho adno adnamu. Maksimum — iduć u kino, za kubkam kavy abmiarkoŭvajuć pracu, i nie bolej. Paźbiahajuć hłybokich razmoŭ.
M: My žyviom u Minsku i stvarajem usio ŭ našym kantekście, vakoł biełaruskaści. Vakoł fihur z sałomy na palach ci žyvioł, zroblenych z pakryšak. Darečy, usie vyraby my robim svaimi rukami.
— A što za siurpryz rychtujecca da viasny?
M: Kali my navažylisia pačynać spravu, pieršapačatkova raspracavali admysłovy kvest-špacyr pa Minsku. U im možna było b pahulać pa punktach centra horada, a taksama vykanać cikavyja parnyja zadańni. Jano nie nahadvaje sprobu adkapać skarb u ziamli, jaki my papiarednie zakapali, ale robić «pytańni-ŭkidy». My płanavali startavać jakraz z hetaj skrynki ŭ kastryčniku, ale śnieh sapsavaŭ našyja płany, i my adkłali jaje na viasnu.
— A čym vy zajmajeciesia aproč «Heta naš śpieŭ»?
M: Anton u nas aficyjny dyrektar, a ja jašče pracuju ŭ studyi «AM-Point». Dla «skrynak» ja bolš šyju, maluju. Hod tamu pierabirała šafu, znajšła svaje rečy z mastackaj vučelni i zasumavała, što, staŭšy kraŭcom, zusim zhubiła matyvacyju malavać. A malavać doma ŭ stoł žadańnia prosta nie było. My pahutaryli, čamu ja nie maluju, i tak vyrašyli nabyć hrafičny płanšet. I my nabyli — «chaj budzie». Anton znajšoŭ jaho na «barachołcy» — darečy, heta było našaja pieršaje sumiesnaje nabyćcio. Svajho času jon dačakaŭ tolki praz paŭhoda, kali my vyrašyli stvarać spravu. I heta taksama našaja fišačka, što ŭ nas paŭsiul aŭtarskija ilustracyi z žančynami z HUMa, aŭtobusami «MAZ» i šmat jašče čym aktualnym i zrazumiełym biełarusam. Taksama baćki na Rastvo padaryli nam «šroder», z dapamohaj jakoha azdableńnie skrynak stała jašče cikaviejšym. Cikavy padarunak, praŭda?
Mova. Jak «Eto naša pieśnia» stałasia «Našym śpievam»
— Pieršapačatkova vy startavali jak vyklučna ruskamoŭny servis «Eto naša pieśnia», z-za čaho zrabili biełaruskamoŭnyja viersii?
M: My raspačali ŭsiu spravu vyklučna pa-rusku, bo karystajemsia ruskaj u štodzionnym žyćci. Ale letaś trapili na try pakazy filmaŭ pa-biełarusku ŭ kinateratry «Pieramoha» («Biełaruskija ŭikendy», arhanizavanyja inicyjatyvaj «Kinakonh»), pabačyli čerhi ludziej roznych uzrostaŭ i zrazumieli, što prosta abaviazanyja pačać rabić svaje spravy na biełaruskaj movie. Pierakapali paru słoŭnikaŭ, karystalisia internetam i paradami siabroŭ — tak zrabili pierakład. Za miesiac prodažaŭ my pabačyli, što biełaruskamoŭnyja viersii karystajucca bolšym popytam. Biełaruskamoŭnyja vyhladajuć bolš aktyŭnymi.
Advent-kalandar
— A jak ža vaša ŭłasnaja ramantyčnaja historyja?
A: U nas była asablivaja ramantyka. My z Marysiaj vielmi daŭno siabravali i prosta adnojčy zrazumieli, što z hetym treba niešta rabić. Vyrašyli pažanicca.
M: Nam padabalisia temy z kalarovymi štanami, Formułaj-1. My mahli b navat zładzić pakaz mod. Kali ŭ mianie byŭ dziavočnik, dziaŭčaty zadavali mnie pytańni, na jakija ŭžo adkazvaŭ Antocha. Było pytańnie: «Kolki koleraŭ štanoŭ jość u Antochi», ja pačała ŭsurjoz ličyć, a jon akazvajecca adkazaŭ prosta — «usie». Mnie jašče ŭ 14 hadoŭ siabroŭka kazała, što moj muž musić być basistam i futbolnym bramnikam, bo mnie padabajecca «Juvientus» i Bufon. I Anton prosta idealna hetamu adpaviadaŭ — jon basist i prosta viejelmi padobny da bramnika Ciba Kurtua! Idealna,nie?!
A: My časta zavisali ŭ kaviarniach i hadzinami razmaŭlali. Vypili prosta hałony kavy i abmierkavali ŭsio na śviecie. Cudoŭna viedali adno adnaho. I ciapier peŭnyja, što jakraz kamunikacyja, jakoj ludzi tak časta bajacca i jakoj nie navučanyja, — kluč da adnosinaŭ. My niadaŭna chadzili adznačać našuju hadavinu ŭ adnu minskuju restaracyju, ale, troški pasiadzieŭšy, syšli, bo tam była nu nadta hučnaja muzyka i prosta niaŭtulna razmaŭlać. Žyvoje pijanina, zdajecca, usio kłasna, ale ščyra, lepš było b doma pasiadzieć pry śviečkach.
* * *
Nabyć i pratestavać skrynki dla spatkańniaŭ možna na admysłovych staronkach «Eto žie naša pieśnia» u sacyjalnych sietkach, a taksama na sajcie symbal.by.
