Na vychadnych u minskim Bataničnym sadzie byli zaŭvažanyja vavierčaniaty. Čatyry maleńkija rudyja małanki praktyčna nie bajalisia ludziej, ale sfatahrafavać ich było nie takoj prostaj zadačaj — bo cikaŭnyja i žvavyja, niby rtuć, jany amal ni siekundy nie siadzieli na miescy.
Darečy, u Bataničnym pakul jašče ćvicie bez — śpiašajciesia atrymać porcyju pazityvu!
