Heta nie prosta materyjał pa historyi, nie suchaja statystyka, a sapraŭdnyja malaŭničyja apisańni horada i jaho žycharoŭ, žyvyja ŭražańni tahačasnych ludziej, ich nastroj, razvažańni i pryhody.
Pahladzicie na Mahiloŭ vačyma biskupa z Aŭstryi, albo padarožnika z Halicyi, ci niamieckaha hieołaha i maleńkaj dački znakamitaha ravina…
Hety zbornik, jak akno ŭ minułaje, budzie cikavy nie tolki mahiloŭcam, ale taksama kožnamu, chto chacieŭ by adčuć podych byłych časoŭ našaj krainy.
Źmiest knižki płanujecca nastupnym:
1780 — Mahiloŭ vačyma aŭstryjskaha biskupa.
1780 — Uźniosły aroł pad maskaj sokała.
1796 — Mahiloŭ u niamieckaj hieahrafičnaj encykłapiedyi.
1807 — Mahiloŭ u niamieckaj hieahrafičnaj knižycy.
1822 — Mahiloŭ vačyma padarožnika z Halicyi.
1827 — Mahiloŭ u padarožnych natatkach pieciarburžca.
1833 — Mahiloŭ ź niamieckaha daviednika pa ŭschodniaj Jeŭropie.
1835 — Mahiloŭ u natatkach ruskaha žurnalista.
1840 — Mahiloŭ vačyma niamieckaha navukoŭca.
1851— Mahiloŭ vačyma ruskaha padarožnika.
1870-ja — Mahiloŭ vačyma habrejskaj dziaŭčynki.
1902 — Mahiloŭ u doktarskaj dysiertacyi biełaruskaj habrejki.
1918 — Mahiloŭ u niamieckaj haziecie časoŭ Pieršaj suśvietnaj vajny.
Źviartacca siudy.
Čytajcie taksama: «Nie chnykać, a rabić»: hutarka z prahramistam, jaki za svaje hrošy źbiraje ŭnikalny archiŭ starych fota Biełarusi
