Taja samaja cišotka.
5 žniŭnia na staličnym stadyjonie «Traktar» byŭ «Chmialnoŭ-fest».
Usia prahramma fiestyvalu mianie nie cikaviła, a voś pasłuchać vystup hurta «Krambambula» mnie chaciełasia. Nakolki mnie było viadoma, hurt pavinien byŭ pačać vystup u 18:00. Na stadyjon ja pryjechaŭ kala 17:45. Padychodžu da «punktu nadhladu», dzie amapaŭcy dahladajuć ludziej i ich rečy. Spačatku usio było jak zaŭsiody: «Dastańcie ŭsio z kišeniaŭ i prachodźcie praz ramku», ale paśla taho, jak ja prajšoŭ praz ramku, amapaviec ustaviŭsia na nadpis na majoj cišotcy i maŭčyć (na cišotcy napisana «Svabodu marozivu»). Ja pytajusia: «Možna prachodzić?»
Nie padymajučy hałavy, jon kaža: «Nie».
Pytajecca: «Što takoje maroziva?»
Ja kažu: «Morožienoje».
Jon: «Eto na kakom jazykie?»
Ja: «Na biełaruskam».
Potym kaža, kab ja vytras usie rečy z zaplečnika, ja ŭsio dastaŭ, ničoha zabaronienaha ŭ mianie nie było (klučy, telefon, hrabieńčyk i h.d.).
Znoŭ maŭčyć.
Ja pytajusia: «Možna prachodzić?»
Adkazvaje: «Nie, ty ž nie kažaš».
Ja: «Skazaŭ ža, što «morožienoje».
Jon: «Morožienoje? Idi v mahazin za morožienym».
U hety momant žadańnie prachodzić na fest u mianie ŭžo adpała, i ja byŭ całkam hatovy jechać dadomu i zajmacca svaimi spravami.
Potym amapaviec trochi adyšoŭ, a ja staju i nie viedaju, u jaki bok mnie ruchacca, mnie pakazvajuć na mužyka, jaki staić trochi dalej kala kustoŭ u zvyčajnaj cišotcy, biez formy.
Jon spytaŭ u mianie pra cišotku, ja jamu adkazvaju, što na radyjo «Svaboda» padaryli, jašče byli z dažynkami i chakieistami. Jon adkazvaje narmalnym adekvatnym hołasam: «Svabodu dažynkam? Aa, prykolna».
U hety čas amapaviec, adyšoŭšy na 2—3 kroki, razmaŭlaje pa racyi: «Słyš, a kak maroziva pierievoditsia? Morožienoje, hovorit. Tak propuskajem ili niet? Ja tožie dumaju, čto niet».
Viartajecca da nas, hety mužyk u cyvilnym (ja tak zrazumieŭ, niejki ich hałoŭny) kaža: «Ładna, baču narmalny ty chłopiec, piva pić lubiš, nie budu rabić tabie zapadło. Davaj majku vyvierni šyvarat-navyvarat i prachodź, kab nichto nie padumaŭ, što ty tut akcyi budzieš rabić».
Stojačy adrazu kala jaho, ja vyviernuŭ majku i pajšoŭ da sceny.
Dziakuj hetamu adekvatnamu mužyku, što ŭsio ž taki dazvoliŭ mnie prajści ŭnutar, ale nastroj kaniešnie, byŭ sapsavany.
U vyniku ja padumaŭ, što kali b na cišotcy było napisana pa-anhielsku «Freedom for ice cream» ci «kiss my a**», to jany b i ŭvahi nie źviarnuli, a voś słova «Svaboda» ich začapiła.
