Dobra heta ci drenna, ale my nie siadzim ŭsie hetyja hady skłaŭšy ruki ŭ čakańni, kali inšapłaniecianie sami pieršymi da nas pryjduć. My rabili niekalki sprobaŭ daklikacca da zorak i, jak nam zdajecca, navat zrabili ŭsio mahčymaje, kab pryšelcy ź inšych płaniet mahli nas zaŭvažyć. Žadańnie čałaviectva znajści «rodnasnyja dušy» isnuje značna daŭžej, čym vy mahli sabie ŭjavić. My adčuvajem siabie samotnymi i tamu praciahvajem šukać.
U 1820 hodzie aŭstryjski astranom Jozef Johan Litraŭ prapanavaŭ namalavać hihanckija simvały ŭ vyhladzie kołaŭ, trykutnikaŭ i kvadrataŭ u piaskach pustyni Sachara, zapoŭnić atrymanyja pahłybleńni hazaj i padpalić ich unačy. Takim čynam navukoviec chacieŭ ździejśnić kamunikacyjny kantakt z Marsam. U 1896 hodzie Mikoła Tesła prapanavaŭ varyjant pryłady, jakaja dazvalaje pieradavać elektryčnaść biez pravadoŭ, jakuju možna było b taksama vykarystoŭvać dla suviazi z Marsam.
Bolš niadaŭnimi sprobami čałaviectva źjaŭlajucca kaśmičnyja aparaty «Vajadžer-1» i «Vajadžer-2». Abodva niasuć karty pulsaraŭ, jakija mohuć pryvieści razumnych istot da našaha domu. Pasłańnie Aresiba, jakoje ŭjaŭlaje saboj zakadavanaje radyjapaviedamleńnie, było adpraŭlena ŭ kosmas u 1974 hodzie.
Ale niahledziačy na ŭsie hetyja sproby, Frenk Drejk, stvaralnik toj samaj aryhinalnaj karty pulsaraŭ, pra jakuju havaryłasia vyšej, niejak zajaviŭ, što jahony tvor naŭrad ci kali-niebudź budzie kimści vyjaŭleny. Padarožža zondaŭ ad adnoj zorki da inšaj moža zaniać paŭmiljona hadoŭ, da taho ž jany nie nakiravanyja ŭ bok niejkaj kankretnaj zorki. Taksama małaimavierna, što radyjopaviedamleńnie Aresiba kali-niebudź atrymaje adkaz. Ale tym nie mienš heta nie prymušaje inšych spynić adpraŭleńni takich ža radyjopaviedamleńniaŭ u kosmas, jak heta letaś zrabiła, naprykład, Jeŭrapiejskaje kaśmičnaje ahienctva.
Nie isnuje stoadsotkava dakładnaha sposabu źviazacca z pazaziemnym žyćciom ci chacia b prosta być hatovymi da taho, što jany sami z nami źviažucca. Tym nie mienš padrychtavacca nastolki, nakolki dazvalajuć siońniašnija technałohii, my možam. My možam taksama i praciahvać pasyłać sihnały ŭ nadziei, što na ich niechta adhukniecca. Adnak usio moža apynucca značna składaniej, čym vyhladaje na pieršy pohlad.
Jak možna być upeŭnienymi ŭ tym, što našy paviedamleńni buduć uspryniatyja razumnaj pazaziemnaj cyvilizacyjaj jak biaskryŭdnyja? Hetyja paviedamleńni pavinny być absalutna zrazumiełymi. Ale jak ich zrabić takimi, kali my navat nie majem ŭjaŭleńnia ab tym, jak inšapłanietnyja istoty ŭjaŭlajuć dla siabie biaskryŭdnaje paviedamleńnie?
Chutčej za ŭsio, karta pulsaraŭ, pra jakuju havaryłasia vyšej, a taksama pasłańnie Aresiba pasujuć u jakaści prykładu univiersalnaha biaskryŭdnaha paviedamleńnia, ale voś žadańni bolš aktyŭnych dziejańniaŭ sutykajucca z krytykaj, u tym liku i z boku viadomych navukoŭcaŭ.
Naprykład, fizik Styvien Chokinh, jaki ŭ cełym nie suprać idei isnavańnia inšaha žyćcia ŭ Suśviecie, ličyć, što my nie pavinny tak aktyŭna sprabavać abjavić ab svaim isnavańni astatniamu kosmasu, a taksama pra toje, na što my ŭžo zdolnyja.
Na jaho dumku, ź jakoj by razumnaj cyvilizacyjaj my ni sustrelisia, «jana, chutčej za ŭsio, budzie značna bolš prasunutaj, čym my. Pryčym nastolki, što my ŭ jaje vačach možam vyhladać nie kaštoŭniej za jakich-niebudź bakteryj».
Heta moža pryvieści da vielmi niepažadanych i sumnych vynikaŭ, jakija mohuć vylicca ŭ naša vymirańnie ci ŭ lepšym vypadku padzieńnie jak cyvilizacyi.
Mičya Kaku, jašče adzin papularyzatar navuki, taksama padzialiŭsia svaimi dumkami z nahody taho, jak ździejśnić kantakt z pazaziemnym žyćciom. Na jaho dumku, my prosta nie zmožam ź imi źviazacca z pryčyny nizkaha raźvićcia našych technałohij i ahulnaha razumieńnia Suśvietu. Adnojčy navukoviec navat paraŭnaŭ nas, chto sprabuje vyjści na kantakt ź inšapłanietnikami, z muraškami, jakija sprabujuć vyjści na kantakt z nami.
«Kali murašy, siedziačy na murašniku, ubačać budaŭnictva 10-pałosnaje vysakachutkasnaje šašy pobač ź imi, ci pačnuć jany razumieć, jak mieć znosiny z budaŭničymi? Ci vykažuć jany zdahadku, što budaŭniki mohuć mieć znosiny na toj ža častacie, što i jany sami? Na samaj spravie, murašy prymityŭnyja nastolki, što navat nie razumiejuć, što takoje 10-pałosnaja šaša. Dyk čaho ŭžo kazać pra sposaby kamunikacyi i tych ci inšych častotach?»
Niezaležna ad taho, jakoje miesca my zajmajem u hetym Suśviecie, mnohija pa-raniejšamu vierać, što my ŭ im nie adny i znachodzimsia na šlachu da pieršaha kantaktu. Ciapier, mabyć, samaje hałoŭnaje — heta padrychtavacca. Da ŭsiaho, što b ni zdaryłasia.
