Žychar Hłybokaha rasčuliŭsia, adkazvajučy na pytańnie «Biełsata» pra metazhodnaść sumiesnych biełaruska-rasijskich vajennych vučeńniaŭ.
Jon zajaviŭ, što takija vučeńni «abaviazkova treba pravodzić», i patłumačyŭ čamu:
«Kab my na ŭsiu hetuju chie*niu kłali adnu reč. Razumiejecie, što ja — SSSR. Što śviatoje dla dziaržavy, heta niezaležnaść, i kab nivodnaja sabaka… Tam pa litoŭskaj terytoryi poŭzajuć užo nataŭskija tanki, jakija moj baćka vyhnaŭ u 1945 hodzie, kab jany tut nie byli. Zrazumiejcie, što voś za heta siudy b jašče Viciebskuju dy Pskoŭskuju dyviziju ŭvieści, voś tady b viedali, što takoje Respublika Biełaruś! A «bulbaš» nivodzin nikoli nie adstupaŭ i nie byŭ zdradnikam. My ž nie «chachły», što tam nacyjanalisty, u nas byli palicai, ale my paśpieli ich vybić da 1947 hodu. Za prezidenta ni adzin naš biełaruski chłopiec nie zahinuŭ nidzie. Jamu viečny pomnik».
