Premiju Hiedrojcia — 2017 zdabyŭ Źmicier Bartosik za knihu «Byŭ u pana vierabiejka havaruščy».
Jon atrymaje 5000 jeŭra ad fundataraŭ premii — Fondu «Viartańnie» i Polskaha instytuta ŭ Minsku. Paśla cyrymonii jon paviedamiŭ, što pałovu premii padoryć svajmu siabru i redaktaru knihi, byłomu kiraŭniku «Našaj Nivy» Siarhieju Dubaŭcu, a druhuju pałovu — addaść žoncy, «jakaja lepš joju rasparadzicca».
48-hadovy Źmicier Bartosik naradziŭsia ŭ Rybinsku (Rasieja). Baćki Źmitra byli teatrałami: baćka — režysior, maci — akciorka.
U škołu jon pajšoŭ u Uść-Kamienahorsku (Kazachstan). U 1978 hodzie siamja pierajechała ŭ Homiel.
Vučyŭsia ŭ Nižaharodskaj teatralnaj vučelni, byŭ vyklučany «za biazdarnaść». Paśla pracavaŭ šlifoŭščykam na Homielskim zavodzie stanočnych vuzłoŭ, hruzčykam u kramie, słužyŭ u armii.
Paśla demabilizacyi natrapiŭ na hazietu «Naša Niva» i… začaravaŭsia biełaruščynaj. Pryjechaŭ u Vilniu, u redakcyju haziety i z taho času pierajšoŭ na biełaruskuju movu.
Jon staŭ bardam, u 2002 hodzie vydaŭ knihu apaviadańniaŭ z ułasnaha žyćcia «Čorny pistalet». «Byŭ u pana vierabiejka havaruščy» — najbolšy pośpiech Bartosika. Jana satkanaja z repartažaŭ, jakija jon rabiŭ dla radyjo «Svaboda».
Źmicier žyvie ŭ Minsku. Razam z žonkaj jany hadujuć čaćviarych dziaciej: dačok Janiu dy Juściu dy synoŭ Danata i Hieru.
