Pra vypadak, što zdaryŭsia ŭ Łunincy, piša Miedyja-Paleśsie.
Žančyna raspaviała vydańniu, što niadaŭna kupiła baton «Cimkaŭski». «Śviežy, miakki, apietytny, — padzialiłasia žančyna. — Ale kali adrezali, zaŭvažyli ŭ batonie niešta ciomnaje. Pryhledzielisia, a tam kuzurki».
Byŭ taksama pach ćvili. Jeści baton siamja nie stała.
Litaralna praź dzień u inšaj kramie nabyli taki ž baton. Znoŭ — z vydatnym vonkavym vyhladam. Ale taksama z kuzurkami i pacham ćvili.
«Prosta niepryjemna, što dzietki maleńkija mohuć heta źjeści, jak majo dzicia ledź nie źjeła. Choć i darosłym, napeŭna, niepryjemna bačyć taki pradukt na stale», — kaža žančyna.
Na Łuninieckim chlebazavodzie vybačylisia pierad pakupnikami.
0
0
0
0
0
0
