U minskim fejsbuku spračajucca: čyścinia ŭ damach biełarusaŭ — heta tamu što Łukašenka prymušaje ci jany sami?
Vialikaja častka ličyć, što biełarusy biez Łukašenki manijakalna pamiašanyja na paradku. Heta asablivaść ich kultury.
Łukašenka — heta chutčej biesparadak, čym paradak. Jechaŭ hetym letam ź Vilni ŭ Miensk razam z žurnalistam. Jak tolki pierasiekli miažu, jon baluča tycnuŭ mianie łokciem u bok i pakazaŭ na pali ŭ aknie — ty ŭ kursie što ŭradžajnaść burakoŭ na našym baku na 7,3% nižejšaja, čym na litoŭskim?
Paśla pytańnia była takaja doŭhaja mchataŭskaja paŭza: ličba pavinna była mianie ździvić. Ź vietlivaści ja zrabiŭ vyhlad, što ździviŭsia, ale ŭspomniŭ pali na poŭnač ad Maskvy: jak šumiać tam biarozy i asiny, jak kradziecca miž imi dziki źvier.
A jon — žurnalist pakazaŭ palcam u stol vahona — kaža nam, što ŭ nas paradak.
Dzie paradak? I heta tolki buraki. A kali my voźmiem tvaroh? A lnianyja tkaniny?
