Pa miesendžarach i sacyjalnych sietkach raspaŭsiudžvajecca infarmacyja pra «śmiarotna niebiaśpiečnuju hulniu», jakaja nibyta nabiraje papularnaść siarod školnikaŭ.
Jana atrymała nazvu «Padsiečka». Sens hulni u tym, što dziciaci prapanujuć paskakać na miescy hetaksama, jak robiać jaho dvoje siabroŭ. Ale kali «achviara» padskokvaje, tyja siabry padsiakajuć jamu nohi. Dzicia padaje na śpinu i moža ŭdarycca patylicaj.
Śmiarotnyja vypadki ŭ Biełarusi nie fiksavalisia, adnak niebiaśpieka, naturalna, jość.
Dziažurny niejrachirurh Haradskoj kliničnaj balnicy chutkaj miedycynskaj dapamohi Alaksandr Li raskazaŭ «Našaj Nivie», što čerapna-mazhavyja traŭmy nie redkaść.
«Hałaŭny mozh — heta zaŭsiody surjozna. Niejki parez, moža, zažyvie i sam, a voś traŭmy hałavy mohuć mieć vielmi surjoznyja nastupstvy. Kali ŭ dziciaci biez daj pryčyny pačynajucca vanity albo jano skardzicca na boli, na toje, što krucicca hałava, heta ŭžo padstava źviarnucca da dziciačaha niejrachirurha. Ni ŭ jakim razie nielha ihnaravać navat niaznačnyja prajavy hałaŭnoha bolu. Nastupstvy mohuć być surjoznymi», — papiaredžvaje doktar.
