Fota z telehram-kanała «Minsk ciapier»
U haradach u škoły pryjšła mienšaść dziaciej, pry hetym dystancyjnaje navučańnie pakul arhanizavali mała jakija škoły, dyj jano bolš padobnaje da samastojnaha, čym da realna dystancyjnaha.
U biełaruskich škołach adbyŭsia pieršy navučalny dzień paśla viasnovych kanikuł, jakija padaŭžalisia dva razy ŭ suviazi z pandemijaj karanavirusa. 16 krasavika Minadukacyi zajaviła, što 40% vučniaŭ hatovyja pryjści ŭ škoły, a dla astatnich mahčyma dystancyjnaje navučańnie. «Naša Niva» źviarnułasia da školnych nastaŭnikaŭ i baćkoŭ, kab daviedacca, kolki ž vučniaŭ siońnia sapraŭdy pryjšli ŭ škołu.
U Viciebsku, dzie vialikaja kolkaść paćvierdžanych vypadkaŭ karanavirusa, u kłasach škoły №11 źbirałasia kala 30% vučniaŭ, śćviardžaje nastaŭnica biełaruskaj movy i litaratury:
«N-ki» tym, chto adsutničaje, kaniečnie, staviła, tamu što možna było pisać zajavy, kab nie iści ŭ škołu. Pra dystancyjonku ŭ nas razmovy nie viałosia».
Nastaŭnica 22-j škoły z Homiela kaža, što na jaje zaniatkach pa anhlijskaj movie, dzie i tak dziaciej raźbivajuć na hrupy, nie było i 50% vučniaŭ.
«Takoje naviedvańnie zvyčajna byvaje naprykancy čverci, a nie ŭ pačatku, — dadaje nastaŭnica. — Ale siońnia tolki pieršy dzień, nie viedajem, što budzie zaŭtra. I «n-ki» pakul što nie stavili.
Tym, chto nie pryjšoŭ, dasyłajem zadańni pa miesendžarach».
Nastaŭnica škoły №116 u Minsku raskazvaje, što ŭ ich škole ŭ niekatorych kłasach jość pa 5 čałaviek, dzieści jość i pa 8:
«Ale ž mnohija z tych 5-8, chto siońnia na zaniatkach byŭ, skazali, što zaŭtra ŭžo nie pryjduć. Pra dystancyjnaje navučańnie ŭ našaj škole razmovy nie było: ja dumaju, naša sistema hetaha nie vytrymaje. U nas nastaŭniki narmalna prymajuć, što dzicia moža zastacca doma, tolki ich baćki musiać napisać zajavu i vysłać jaje na adras škoły».
U 49-j škole Minska zadańni školniki atrymlivajuć pa elektronnych dziońnikach, ale ž heta, dadajuć nastaŭniki, nie dystancyjnaje navučańnie, a samastojnaje:
«N-ki» my pakul nie stavim, tamu što ŭ kłasach dobra kali 10 vučniaŭ było. Ale navat pry takim drennym naviedvańni my ŭsio roŭna pravodzim zaniatki».
U Minsku zaniatki siońnia pravodzilisia navat i dla adnaho vučnia ŭ kłasie, dzie zvyčajna źbirajecca 32 čałavieki.
«Moj syn vučycca ŭ 175-j škole, i jaho adnakłaśnik siońnia pryjšoŭ adziny, — raskazvaje maci šaścikłaśnika. — Ale damoŭ jaho nie adpuścili.
Moj syn siońnia ŭ škołu nie pajšoŭ i nie pojdzie. Pa-pieršaje, u suviazi z usioj situacyjaj strašna za dzicia, a pa-druhoje, majo małodšaje dzicia zaraz chvareje, i nichto dakładna mnie skazać nie moža, heta zvyčajnaja prastuda ci hety virus. Tamu my ŭsie siadzim doma, kab paźbiehnuć zaražeńnia jašče kaho-niebudź.
Mnie pierad kanikułami patelefanavała nastaŭnica, spytała, ci budzie moj syn chadzić u škołu. Ja skazała, što nie, tym bolš jon i tak prastudžany byŭ. Jana tady spytała:
— Dyk što, kali epidemijałahičnaja situacyja budzie trymacca da kanca hoda, jon da kanca hoda chadzić nie budzie?
— Tak, nie budzie.
Voś jana była nie zadavolenaja hetym».
U červieńskaj škole №4 (Minskaja vobłaść) naviedvańnie taksama vymušaje žadać lepšaha. Pa słovach maci dziaciej, što chodziać u pačatkovuju škołu, u adnym z trecich kłasaŭ siońnia pryjšło 4 čałavieki, u adnym z druhoha — krychu bolš — «7 ci 8».
«Maje dzieci ŭ škołu nie pajšli, — raskazvaje žančyna. — U suviazi z abstanoŭkaj u krainie ja b chacieła, kab dzieci zastavalisia doma jak maha daŭžej. Hetym ža my možam dapamahčy i daktaram — my źnizim im nahruzku ŭ budučym, jak minimum.
U našych kłasach usie baćki ličać, što lepš školnikaŭ pakul što z doma nie vypuskać, kab strymać hetuju chvalu. I nastaŭniki ničoha suprać nie majuć, kali kažam, što našy dzieci nie iduć u škołu, tolki pytajuć u nas, chto dakładna zastaniecca doma.
A voś minčanka, maci dźviuch dačok 170-j minskaj škoły vyrašyła ŭsio ž adpravić siońnia dziaciej u škołu:
«Sprava ŭ tym, što ich ŭ mianie dźvie, a z trecim ja ciapier u dekrecie siadžu, — raspaviała «Našaj Nivie» žančyna. — U mianie prosta nie atrymajecca rastłumačyć im potym usiu prahramu. Try tydni kanikuł prajšli, doma jany ničoha nie chočuć rabić samastojna. Tym bolš, u škole nam skazali, što ŭsio pradezynficyravana, a ja dała im maski i antysieptyki, jak naležyć.
Nam taksama skazali, što dzieci nie buduć pa kabinietach chadzić — da ich sami prychodziać nastaŭniki. Kłavijatury kampjutaraŭ taksama apracoŭvajucca srodkami śpiecyjalnymi. Voś tolki nie viedaju, jak tam ź fizkulturaj.
Ale ž ja dakładna nie viedaju: pachodzim paru dzion, pahladzim, što i jak tam. U 6-m kłasie adnoj z maich dačok siońnia było 5 čałaviek.
Nastaŭniki nas prychodzić nie prymušali, tolki zajavu pisać, kali nie prychodziš. Jany tydzień tamu rabili apytańnie, ci zhodnyja baćki na dystancyjnaje navučańnie, usie pahadzilisia. Ale, ja tak zrazumieła, raz užo dazvolili prychodzić u škołu, to dystancyjonka admianiajecca.
Virusa ja nie bajusia, našaja siamja redka chvareje. Ludziej bolš strašyć panika, jakaja nahniatajecca», — kaža jana.
Licej Biełaruskaha dziaržaŭnaha ŭniviersiteta zajmajecca pieravažna dystancyjna. Adpaviednyja zajavy napisali baćki liceistaŭ.
Cikava, što pa profilnych pradmietach i tych pradmietach, jakija školniki vybrali dla zdačy na ekzamienach, dystancyjnyja zaniatki išli navat u časie, kali ŭ inšych škołach krainach byli padoŭžanyja kanikuły.
«Ja vielmi zadavoleny i tym, jak arhanizavana dystancyjnaje navučańnie i jak maja dačka vučycca addalena. Heta pa-svojmu važny dośvied, jaki pryvučyć jaje da samastojnaści i kancentracyi dla zdabyvańnia viedaŭ u niespryjalnych umovach», — kaža tata liceistki-vypusknicy.
«Naš 4-y kłas zajmajecca dystancyjna, — raskazaŭ nam taksama tata adnoj z vučanic 23-j biełaruskamoŭnaj himnazii Minska. — U nas i da vakacyj bolš za pałovu vučniaŭ užo nie chadziła na zaniatki», — adznačaje jon.
«Jak pa-mojmu, to Minadukacyi zmarnavała čas, — kaža nastaŭnica bijałohii z Hrodna. — Treba było adrazu ŭ sakaviku ŭsio rychtavać dla dystancyjnaha navučańnia. Znajści płatformu, vypracavać mietodyku apieratyŭna. Bo pakul adbyvajecca poŭny chaos. «Chto kak chacit, toj tak i vučycca».
«Usie ž nie vieryli, što takoje moža być, — dapaŭniaje jaje piedahoh ź Minska. — Dumali, što našu krainu minie. A ciapier… Žurnały jašče nie zapaŭniajem. Čakajem zahadaŭ źvierchu. A nastaŭniki vymušany zajmacca z tymi, chto pryjšoŭ, i niejak pracavać z tymi, chto doma. Skazali, kab nakaplalnaść adznak była. A jak heta zrabić — nichto nie viedaje», — kaža jana.
U jaje na zaniatkach siońnia było try čałavieki z 22-ch. Zaŭtra abiacali dadacca jašče dva. «U paralelnym kłasie było 7 z 21, u piatych było 7, 6, 4. U 10-ch 6 i 8, u 11-m 14 — rekord», — raskazvaje jana.
«Heta ŭsio vielmi i vielmi składana i chaatyčna», — kaža nastaŭnica z Hrodna.
