Kali vy lubicie «Skaz pra Łysuju haru» abo «Idziot, samy nastajaščy», druhaja kniha Alesia Niaŭviesia «Adłup» — dla vas.
Ciaham hodu na staronkach «Svobodnych Novostiej» Niaŭvieś davaŭ satyryčnuju spravazdača ab hłupstvach i palityčnych padziejach, jakija nałučyli krainu. Pra šviedskaha viełasipiedysta, jakoha abrabavali ŭ Maładziečnie, pra admienu «załatoj akcyi», pra apafieoznyja «Dažynki» ŭ Voršy, pra niezvyčajnuju istotu, jakaja biehaje pa biełaruskich lasach i vioskach, pra kłasikaŭ biełaruskaj litaratury, jaki vykinuli z školnaj prahramy, pra «avijanalot» na dačny pasiołak pobač z «linijaj Stalina»... Jašče pamiatajecie? Jak nie, to majecie nahodu pračytać pra ich u paetyčnym pierałamleńni Niaŭviesia.
Ajčynnaja litaratura pačała svaju adrodžanuju chadu mienavita z satyryčnych vieršavanych paem-fieljetonaŭ, «Taras na Parnasie» i «Enieida navyvarat». U krainie, dzie pierachod na piersanalii ŭ fieljetonie pahražaje kryminalnaj spravaj, a satyryčnyja tvory pa-raniejšamu abhornutyja ŭ ezopavu movu bajek, humarystyčnyja paemy majuć stały popyt. Usio heta, biez usiakaj suviazi ź litaraturnymi vartaściami samich tvoraŭ, nahaniaje pytańnie, što, hramadstva zachrasła ŭ svaim raźvićci ŭ XIX stahodździ?
