Siarhiej Štoda — kiraŭnik inicyjatyŭnaj hrupy pretendentki na pasadu prezidenta Natalli Kisiel. U razmovie z karespandentam «Našaj Nivy» jon pryznaŭsia, što zamiest 147 čałaviek, jakija atrymali paśviedčańni siabroŭ inicyjatyŭnaj hrupy, podpisy źbirali 2500 čałaviek. Heta hrubaje parušeńnie vybarčaha zakanadaŭstva.
Siarhiej Štoda zajmajecca hruzapieravozkami. U siaredzinie 2010-ch jon nienadoŭha ŭstupaŭ u AHP. Fota Kiryła Chilko
Paśla publikacyi artykuła ad karystalnika ź imiem «Siarhiej Štoda» adzin za adnym pasypalisia abraźlivyja kamientary da artykuła. «Aŭtar artykuła — d***b», «aŭtar artykuła — p***ł», «aŭtar artykuła — čmošnik».
Tady žurnalist vyrašyŭ jašče raz pahavaryć sa Štodam, kab udakładnić, ci sapraŭdy jon aŭtar tych kamientaraŭ i ci nie choča jon vybačycca.
Adkazam Štody byŭ patok maciukoŭ. Pryvodzim stenahramu razmovy.
***
Žurnalist: Dobry dzień.
Siarhiej Štoda: Dobry.
Žurnalist: Siarhiej Štoda? Heta Uładzisłaŭ Šviadovič, my z vami havaryli niadaŭna pra kolkaść ličbaŭ vašych padpisantaŭ. A paśla ŭ admincy sajta z akaŭnta, zarehistravanaha na vaš numar, iduć kamientary pra «avtora staťji» z abrazami. Ja chacieŭ spytać, jak my budziem vyrašać hetaje pytańnie: źviarnucca ŭ sud ci vykłaści ŭ publičny dostup? Moža, chočacie vybačycca?
Siarhiej Štoda: Navošta vy hadaści pišacie?
Žurnalist: Hladzicie. Ja pahladzieŭ, što ad karystalnika, jakoha zavuć «Štoda Siarhiej», jaki piša kamientary, pastupajuć davoli niepryhožyja abrazy, u tym liku z parušeńniem zakanadaŭstva Respubliki Biełaruś.
Siarhiej Štoda: I što?
Žurnalist: I ja baču, što heta akaŭnt, zarehistravany na vaš numar.
Siarhiej Štoda: Nu.
Žurnalist: Dyk ja chaču spytać: vy chočacie, kab ja pajšoŭ u sud?
Siarhiej Štoda: Tak, ja napisaŭ, što aŭtar artykuła — d***b! Kali vy heta pisali, to značyć vy d***b i jość!
Žurnalist: Ja zapisvaju razmovu, kali što.
Siarhiej Štoda: Možacie schadzić u sud ci kudy-niebudź jašče… Prosta dla čaho vy takuju ch*rniu pišacie? Heta niesapraŭdnaje, toje, što vy tam panapisvali.
Žurnalist: Toje, što ja «panapisvaŭ», było zapisana padčas našaj razmovy z vami. Vy viedali, što razmova zapisvajecca.
Siarhiej Štoda: Navošta vy pišacie, abaviazkova ŭkazvajučy, što heta parušeńnie zakanadaŭstva? Dla čaho?
Žurnalist: A što, heta nie parušeńnie zakanadaŭstva, pa-vašamu?
Siarhiej Štoda: Nu choć by i parušeńnie! Navošta vy heta ahučvajecie?
Žurnalist: Nie treba heta ahučvać? [Ahučvajem], kab čytač viedaŭ, što vy padmanvajecie ludziej.
Siarhiej Štoda: Vy, moža, dumajecie, što nas zdymuć za heta ź pieradvybarčaj honki, tak?
Žurnalist: Ja paniaćcia nie maju.
Siarhiej Štoda: Dziakujučy vam ciapier buduć žurnalisty inšyja zvanić, i ja, dziakujučy «Našaj Nivie»… Vas i tak mała chto čytaje, što vy, papularnyja niejkija? Nie! Uvohule, tufta niejkaja hetaja vaša «Naša Niva»! Tufta!
Žurnalist: Vam nie soramna, što vy padmanvajecie ludziej pra hetyja podpisy?
Siarhiej Štoda: U čym my padmanvajem? U čym?
Žurnalist: Vy zamiest svaich zborščykaŭ, jakich 147 čałaviek, adpraŭlajecie dźvie z pałovaj tysiačy nieviadomych «pcienčykaŭ», a paśla vinavacicie mianie, što ja pra heta pišu…
Siarhiej Štoda: I što? I što?
Žurnalist: A čamu pra heta nie treba pisać?
Siarhiej Štoda: Dyk a navošta pra heta pisać? Navošta?
Žurnalist: Spadarynia Kisiel u kursie? Heta jana vam parekamiendavała ci heta čysta vašy mietady, cikava?
Siarhiej Štoda: U ciabie prosta z hałavoj nibyta prablemy.
Žurnalist: Nie «ŭ ciabie», a «ŭ vas», pa-pieršaje. Pa-druhoje: što budziem rabić z kamientarami? Mnie źviarnucca ŭ sud?
Siarhiej Štoda: Možaš schadzić u sud, ale ja jurystaŭ adpraŭlu ŭsio roŭna, kab vašu «Nivu» troški na hrošy pastavili.
Žurnalist: Okiej. Ale nie chočacie vybačycca, moža być?
Siarhiej Štoda: Ty durań ci što, bł***, vybačycca! Sam vydali artykuł ci padkarektuj jaho! Pavodź siabie jak narmalny žurnalist, a nie jak pryp****. Navošta ty takuju ch***iu pišaš?
Žurnalist: Vy razumiejecie, što zaraz pad zapis praciahvajecie mianie abražać i łajacca matam?
Siarhiej Štoda: I što? I što?
Žurnalist: Heta jak minimum administratyŭny artykuł.
Siarhiej Štoda: Idzi zatarpiedziruj sabie hety administratyŭny kodeks, bł***, u šakaładnaje voka! Zrazumieŭ?
Žurnalist: Heta vielmi śmiešna. Skažycie, a chto vas vychoŭvaŭ?
Siarhiej Štoda: Što chto?
Žurnalist: Chto vas vychoŭvaŭ, skažycie?
Siarhiej Štoda: Što takoje «vychoŭvaŭ»?
Žurnalist: «Vośpityvał» vas chto?
Siarhiej Štoda: Vośpityvał?!
Žurnalist: Ci, moža być, vy siadzieli?
Siarhiej Štoda: Heta ŭžo dakładna nie tvaja sprava, chto mianie tam vychoŭvaŭ i hetak dalej. Voś chto ciabie vychoŭvaŭ? Dla čaho… nie isnuje takoha mužčynskaha niejkaha, bł***, tvaru? Navošta takuju ch***iu pišaš?
Žurnalist: To-bok ja mušu padmanvać čytača, tamu što ja mužčyna i vy mužčyna?
Siarhiej Štoda: Jaki čytač? Jaki čytač? 15 čałaviek u ciabie tam čytačoŭ, bł***!
Žurnalist: Nu, vy siabie pavodzicie nie jak mužčyna, pa-mojmu. A naadvarot.
Siarhiej Štoda: Ty siabie nie pa-mužčynsku pavodziš, bł***! Ja tabie štości skazaŭ pra toje, mienavita jak jość: u nas tak, nievialikaja inicyjatyŭnaja hrupa, ale ŭ nas inšyja ludzi zajmalisia zboram podpisaŭ. A ty chutčej schapiŭsia: «O, u ich tam parušeńni zakanadaŭstva!»
Nu i što? Nu napisaŭ ty — ty dumaješ, chtości źviartaje ŭvahu na vašuju hetuju ch***u? «Naša Niva», bł***, niejkaja!
Žurnalist: Nu vy ž schłusili. Jakija ŭ vas zborščyki podpisaŭ? U vas pikietaŭ niama, ničoha niama. Vy ž chłusicie mnie.
Siarhiej Štoda: [nierazborliva] Ja tabie skazaŭ: ja tabie zabaraniaju publikavać jakuju-niebudź infarmacyju z maim proźviščam! A ciapier ja adpraŭlu jurystaŭ, jany buduć tarmašyć vas, «Našu Nivu», bł***, uzdoŭž i popierak, razumieješ?
Žurnalist: Pa-pieršaje, ja čakaju ź nieciarpieńniem vašych jurystaŭ. Pa-druhoje: vy ž schłusili pra ŭsio na śviecie. Pa-mojmu, pra 108 tysiač sabranych vy schłusili — nivodnaha pikieta nie było. Jakija 108 tysiač?
A paśla vy pišacie mnie, jak školnik pakryŭdžany. Ja nie razumieju, čamu vy, darosły čałaviek, pišacie, jak pakryŭdžany školnik, maciernyja kamientary. Nu heta ž uboha. Vam nie zdajecca?
Vy ž ličycie siabie mužčynam, ja tak razumieju? Niezrazumieła, praŭda, čamu…
Siarhiej Štoda: Ja tabie i napisaŭ pa-mužčynsku, bł***! Ja ž tabie skazaŭ, što ty, aŭtar artykuła, — d***b! I ja ad hetych słovaŭ nie admaŭlajusia! Ty realna siabie pavodziš jak d***b! Nivodzin žurnalist siabie tak nie pavodzić! Ty siabie pavodziš jak myš šerahorbaja, razumieješ? Jamu skazali štości, bł***, pa telefonie, jon uziaŭ chucieńka i napisaŭ! Ty — čmo, bł***, zrazumieŭ?
Žurnalist: Ja vas papiaredziŭ, što budu publikavać hetuju infarmacyju. Ja vas papiaredziŭ, što zapisvajecca razmova — jak i hetaja.
Siarhiej Štoda: Publikuj! Na pamiać sabie napišy, bł***, što ciabie ličać d**bam! Ty prosta realny d***b! I mužčynskaha ŭ ciabie ničoha niama i nie budzie, bo ty d***b! Bo pišaš usiakuju ch***iu!
Žurnalist: Cikava, a spadaryni Kisiel nie budzie soramna za vašy pavodziny jak kiraŭnika jaje inicyjatyŭnaj hrupy? Što vy pavodzicie siabie, jak hopnik.
Siarhiej Štoda: Ty realna durny niejki, bł***! Źviarnisia ŭ Navinki, chaj ciabie tam troški pralečać!
Žurnalist: Dobra. Vielmi padabajecca mnie ton i kirunak našaj razmovy. Jašče, moža, chočacie vykazacca?
Siarhiej Štoda: Źviarnisia na Biechcierava! Tam tabie akažuć nievialikuju dapamohu!
Žurnalist: Okiej. Jak skažacie.
Siarhiej Štoda: Nu!
Žurnalist: Pryjemna mieć z vami spravy, usiaho dobraha!
Siarhiej Štoda: Adkarektuj artykuł!
***
«Naša Niva» pieradała Natalli Kisiel aŭdyjazapis razmovy ź Siarhiejem Štodam. Jana admoviłasia publična kamientavać situacyju.
