Volha Vialička, dyrektarka dziciačaha chośpisa imia śviatoha Hubierta ŭ Hrodnie.
Nastajaciel prychoda Sierafima Žyrovickaha ŭ Hrodnie ajciec Iaan Vielasiejčyk, vypadkova pabačyŭšy ŭ navinach, što dziciačamu chośpisu patrebny pamiaškańni dla lačeńnia ciažkachvorych dziaciej, admoviŭsia razam z prychadžanami ad adkryćcia ŭ kompleksie carkvy centra dla pałomnikaŭ i prapanavaŭ miesca dla centra palijatyŭnaj dapamohi. Ciapier heta — pieršy padobny centr pry pravasłaŭnym chramie ŭ Hrodzienskaj vobłaści, a mahčyma, i va ŭsioj Biełarusi, paviedamlaje Narodnaja vola.
Nastajaciel prychodu Sierafima Žyrovickaha ŭ Hrodnie ajciec Iaan Vielasiejčyk na fonie kompleksu carkvy, dzie znachodzicca Centr palijatyŭnaj dapamohi.
«Chto, kali nie carkva paturbujecca i dapamoža…»
Novy Centr palijatyŭnaj dapamohi dla ciažkachvorych dziaciej užo raspačaŭ pracu ŭ testavym režymie na vulicy imia Ihnata Damiejki. U carkoŭnym kompleksie pobač mieścicca niadzielnaja škołka, aktavaja zała, dzie adbyvajucca schody prychadžan, inšyja pamiaškańni dla dziejnaści parafii. Darečy, niadzielnuju škołku pry prychodzie naviedvaje kala 200 dzietak.
Ajciec Iaan zavodzić u kožnyja dźviery, pakazvaje pamiaškańni i nie biez honaru raspaviadaje, što ŭsio heta zbudavana na srodki samich parafijan. Carkoŭny kompleks całkam novy, usie pamiaškańni ŭ cudoŭnym stanie, novaja mebla.
«A voś tut pamiaškańnie, dzie źbirajemsia jašče zrabić stałoŭku dla biazdomnych, — pakazvaje prastorny pakoj z užo ŭstalavanymi plitami śviatar. — Tut ža niama nijakaj prablemy, kab navaryć ježy i nakarmić ludziej, u jakich jość u hetym patreba ŭ maroz i choład. Dla ich heta vializnaja dapamoha».
Pakazvajučy pamiaškańni, ajciec Iaan kaža, što ŭ ich užo ŭsio praktyčna było hatova dziela taho, kab arhanizavać u novych pakojach centr dla pałomnikaŭ ź biblijatekaj i aktavaj załaj.
«Ale voś adnaho viečaru ŭ stužcy navinaŭ pabačyŭ, što dziciačamu chośpisu vielmi patrebnyja novyja pamiaškańni dla lačeńnia ciažkachvorych dzietak, — zhadvaje śviatar. — Mianie heta mocna kranuła, my parailisia tut usie razam i vyrašyli, što varta dapamahčy chośpisu, bo heta nieabchodna ciažkachvorym dzieciam, a dla pałomnikaŭ jašče taksama niekali niešta zbudujem».
Moj surazmoŭca raspaviadaje, što padobnaj dapamohaj ludziam pravasłaŭnaja carkva zajmałasia zaŭsiody, i heta ŭ jaje tradycyjach. Sam jon siem hadoŭ adsłužyŭ śviatarom u špitali i akazvaŭ dušpastarskuju dapamohu.
«Chvorych ludziej ja viedaju nie ź niečych apoviedaŭ, a prapuściŭ heta praź siabie, — kaža ajciec Iaan. — Dapamahaŭ lekaram i zrazumieŭ, što prosta abaviazany rabić heta pa žyćci».
U pamiaškańniach Centra ŭžo pracujuć lekary i śpiecyjalisty-psichołahi. Zavieziena novaje abstalavańnie, jakoje testujuć admysłoŭcy dziciačaha chośpisu.
«Nam nie prosta dapamahli…»
Kiraŭnica chośpisu imia Śviatoha Hubierta Volha Vialička kaža, što im vielmi paščaściła z tym, što pravasłaŭnaja carkva prapanavała im dapamohu. Pavodle jaje, u ich uźnikli surjoznyja prablemy z pamiaškańniem, bo treba akazvać dapamohu ciažkachvorym pacyjentam, a miesca dla ŭsich nie chapała. Harvykankam nie zdoleŭ ničym im dapamahčy.
I tut niečakana patelefanavaŭ ajciec Iaan i zaprasiŭ pahladzieć ich centr, maŭlaŭ, kali padychodzić, to zajazdžajcie i lačycie ciažkachvorych. Śpiecyjalisty chośpisa pabačyli, što choć heta i nie zusim idealnaje miesca, ale jano całkam prydatnaje dziela taho, kab raźmiaścić tut nieabchodnaje abstalavańnie i pracavać. Bolš taho, u rajonie, dzie znachodzicca carkva, žyvie vielmi šmat pacyjentaŭ chośpisa — zaraz ich kala siamidziesiaci.
«Tak što my ciapier znachodzimsia ŭ dvuch pamiaškańniach, — raspaviadaje dyrektarka dziciačaha chośpisa. — Ale vielmi spadziajomsia na toje, što harvykankam vykanaje svajo abiacańnie i pradastavić nam miesca, dzie my zmožam raźmiaścicca ŭ adnym budynku».
Spadarynia Volha asobna padkreślivaje jašče adnu vielmi istotnuju detal: «My ž za heta pamiaškańnie nie budziem płacić ni kapiejki — ni za arendnuju płatu, ni za kamunałku. Carkva puściła nas na takich umovach. Heta vielmi-vielmi vialikaja dapamoha dla nas».
«U nas try vialikija prajekty»
Što datyčycca novaha paliatyŭnaha centra pry carkvie, to, pavodle Vialički, tut płanujuć raspačać novuju prahramu «Maładyja darosłyja» dla ludziej ź ciažkimi formami invalidnaści, jakim užo jość 18 hod. Hetaja prahrama budzie sumiesna raźvivacca z darosłaj haradskoj słužbaj palijatyŭnaj dapamohi.
Akramia hetaha płanujecca akazvać novuju pasłuhu: pieradyška dla baćkoŭ. I jašče adna prahrama budzie datyčycca žančyn-invalidaŭ, a taksama žančyn, jakija majuć dziaciej-invalidaŭ i sutyknulisia z chatnim hvałtam. Prahramy raźličanyja na bližejšyja piać hadoŭ.
Spadarynia Volha kaža, što dziciačy chośpis jašče nie mieŭ takoha vopytu supracoŭnictva z relihijnaj kanfiesijaj i jość spadziavańnie, što jano budzie plonnym.
«Darečy toje, što my znachodzimsia pry pravasłaŭnaj carkvie zusim nie aznačaje, što my nie budziem pracavać ź ludźmi inšych kanfiesij, — zavastraje ŭvahu Vialička. — Zdaroŭje našych pacyjentaŭ — heta hałoŭnaje, i nijak nie źviazana ź ich kanfiesijnaściu».
Jana taksama zaznačaje, što chośpis i nadalej zastajecca śvieckaj arhanizacyjaj i ŭ toj samy čas dadaje, što ŭ płanach supracoŭnictva i z katalickim kaściołam, jaki znachodzicca litaralna pobač.
I jašče. Carkva prychoda Sierafima Žyrovickaha nosić nazvu ŭ imia śviatoj Ksienii Pieciarburhskaj. Usie nabaženstvy ŭ carkvie adbyvajucca na biełaruskaj movie.
