Ździsłaŭ Sićka. Utrop Litvy. — Smalensk: Novaja škoła, 2009. – 322 s., 290 as.
Sioleta – 1000-ja hadavina pieršaj zhadki taponima «Litva» ŭ anałach. Śviata, jakoje ŭ Respublicy Biełaruś adznačajecca šyroka ŭ vuzkich kołach, a ŭ Litoŭskaj Respublicy – u šyrokich, ale ścipła.
Dla historykaŭ jubilej Litvy – vydatnaja nahoda vykazać kolki dumak nakont taponimu, za spadčynu jakoha zmahajucca adrazu niekalki sučasnych dziaržavaŭ.Dzie žyli plamiony, jakija z časam sfarmavali Vialikaje Kniastva Litoŭskaje: na terytoryi sučasnaj Litvy-Letuvy ci Biełarusi — i jakoje tyja plamiony mieli pachodžańnie: słavianskaje ci bałckaje, — voś pytańni, vakoł jakich viadziecca sprečka.
Piśmieńnik i žurnalist z Baranavič
Ździsłaŭ Sićka idzie svaim, peŭna, trecim šlacham i śćviardžaje: Litva – nie plemia, a ŭzbrojenyja častki zachodniesłavianskich plamionaŭ, vajary-najmity.Heta ŭsio roŭna jak bajarstva, a ŭ sučasnych terminach — prafiesijnaje vojska. Daśledčyk ličyć, što pry kancy Ch i ŭ pačatku CHI st. šmatlikija zachodniesłavianskija plamiony razam sa svaimi avanhardam, dobra ŭzbrojenymi vajarami, pierasialiłasia na Paniamońnie, a pa časie miascovyja plamiony pačali vykarystoŭvać vajskovuju moc prybyłaj litvy dziela abarony ad manholskich zachopnikaŭ.
Akramia admietnaj viersii pra pachodžańnie Litvy ŭ knizie Ź.Sićka padaje ŭłasnaje bačańnie pachodžańnia pieršaha vialikaha kniazia Mindoŭha, jaho kanfiesijnaj prynaležnaści, a taksama abhruntoŭvaje, čamu mienavita Navahradak – miesca karanacyi Mindoŭha.
Lavon K.
P.S. Pavodle słoŭnika Niekraševiča i Bajkova «utrop» - sinonim da słova «śled».
0
0
0
0
0
0
