Aficyjny partał Biełaruskaj pravasłaŭnaj carkvy apublikavaŭ kaladnaje pasłańnie Mitrapalita Minskaha i Zasłaŭskaha, Patryjaršaha ekzarcha ŭsiaje Biełarusi Vienijamina.
«U ciapierašnija dni radasnaj i śvietłaj uračystaści va ŭsich chramach hučyć natchniony zaklik kanona Rastva Chrystovaha: «Chrystos naradžajecca — słaŭcie! Chrystos ź niabiosaŭ — sustrakajcie!» Budziem pabožna, z malitvaj słuchać hetyja słovy, prysutničajučy na śviatočnym bohasłužeńni i malitoŭna ŭspaminajučy tych, chto ciapier znachodzicca pa-za carkoŭnymi ścienami, tam, dzie zaśpieli ich žyćciovyja abstaviny. Usie razam uśled za Jevanhielskimi mudracami, skiravanyja Viflejemskaj zorkaj da jaślaŭ Bohadziciaci, pryniasiom Hospadu našamu Isusu Chrystu dary svajoj lubovi, adkryvajučy Jamu napoŭnienyja vieraj i addanaściu sercy. Bo ŭsich nas u hetyja śviatočnyja dni abjadnoŭvaje nievymoŭnaja radaść ab Narodžanym Zbavicielu śvietu.
Vialikaja dla dušy čałavieka dabrynia ad sustrečy z Boham. Ale hłyboki i smutak našaha addaleńnia ad Boha, pryčynaj jakoha niaredka stanovicca ład žyćcia abo ŭčynki, jakija ździajśniajucca nasupierak zapaviedziam Božym, kali serca čałaviečaje advaročvajecca ad Tvorcy, źviartajučysia da hrachu i niapraŭdy. Ale jakim zachapleńniem i natchnieńniem napaŭniajecca čałaviek, kali raptam u zmroku niaviedańnia i źniamohi dušy na dapamohu jaŭna prychodzić Haspodź i praz pakajańnie znoŭ viartaje nam Svaju kaštoŭnuju prysutnaść!
Adnak, kab Chrystos znachodziŭsia pobač, ad nas patrabujucca pastajannyja namahańni. Tolki adnamu złu ŭłaściva raspaŭsiudžvacca lohka, i tamu jano časta zdajecca pryvabnym. A duchoŭnaje žyćcio zaŭsiody praduhledžvaje nie tolki baraćbu sa słabaściami i hrachami, ale i niaźmiennuju nakiravanaść rozumu i serca da Boha. «Pakul ty naohuł dychaješ, usio bolš staranna šukaj Jaho i imknisia da Jaho. Bo Jon nie pakinie ciabie i nie zabudzie ciabie», — navučaje prapadobny Simiaon Novy Bahasłoŭ.
Nialohki šlach projdzieny nami ŭ minułym hodzie. Jon byŭ vielmi niaprosty dla mnohich ludziej, narodaŭ i dziaržaŭ, dla čałaviectva ŭ cełym. Pandemija raniej nieviadomaj chvaroby i źviazanyja ź joj abmiežavańni i pahrozy; napružanaść u šerahu krain i rehijonaŭ śvietu; strata adnadumstva i adzinstva siarod Pamiesnych Pravasłaŭnych Cerkvaŭ, narešcie, padzieł u našym hramadstvie, što ŭźnik na palityčnaj hlebie, — usio heta pazbaŭlaje ludziej pačućcia biaśpieki, stabilnaści i spakoju, jakoje ŭžo stała zvykłym i štodzionnym dla nas. Mnohija adčuvajuć razhublenaść i strach pierad budučyniaj, zabyvajučy pra Ajcoŭskuju luboŭ Božuju da ŭsich nas i pra Jaho zbaviennaje apiekavańnie.
Dla nas jak chryścijan toje, što adbyvajecca, — nie nahoda i nie padstava dla tuhi: śviet pieražyvaŭ časy značna bolš dramatyčnyja i niebiaśpiečnyja. Što b ni adbyvałasia — śviatło ŭ ciemry śviecić, i ciemra nie moža jaho aharnuć (hł. In. 1:5). Padziei minułaha hoda ― surjoznaja padstava zadumacca ab našym staŭleńni da Boha i bližnich, ab duchoŭnym žyćci pavodle zapaviedziaŭ, daravanych Hospadam našym Isusam Chrystom, u imknieńni da Bohanatchnionych Jevanhielskich maralnych ideałaŭ.
Vierujučyja ludzi nie mohuć zastavacca abyjakavymi da tryvožnych padziej, što adbyvajucca ŭ śviecie, i pierš za ŭsio — u svajoj Ajčynie. Ale my taksama nie pavinny zabyvać pra pakornamudraść i malitoŭnuju razvahu va ŭsiakaj spravie i ŭsiakim słovie. Budziem słuchać svajo serca i nie dazvalać jamu apuskacca ŭ biezdań pieražyvańniaŭ i straściej, kab nie stracić kaštoŭny ŭnutrany mir dušy, jaki darujecca zvyš tym, chto šukaje volu Božuju. Mienavita hety mir Chrystovy, jak tolki jon zapanuje ŭ sercy čałaviečym, daje jamu siłu lubić nie tolki Boha i bližniaha, ale navat i voraha svajho. «Mir u Chryście — heta najvialikšy dar Božy čałavieku, — kaža archimandryt Hieorhij, ihumien manastyra prapadobnaha Hryhoryja na Śviatoj Hary Afon, — … hety mir vypramieńvaje svajo śviatło ŭ źniešni śviet».
U bolšaści vypadkaŭ my nie ŭ stanie paŭpłyvać na pracesy, jakija achapili ciapierašni śviet. Ale Haspodź i nie zaklikaje nas da hetaha. Budziem rabić toje dobraje, što ŭ našych siłach, a ŭ astatnim davierymsia voli Božaj: «Pakiń Hospadu kłopat tvoj, i Jon padtrymaje ciabie» (Ps. 54:23). U toj ža čas my možam i pavinny pilna sačyć za tym, što adbyvajecca ŭ našych sercach. Pa słovach prapadobnaha Makaryja Jehipieckaha, «serca — heta mały posud, ale ŭ im umiaščajucca ŭsie rečy: tam Boh, tam Anhieły, tam žyćcio i Carstva, tam niabiesnyja miaściny, tam skarby dabryni».
Vinšujučy ŭsich vas sa zbaviennym śviatam Rastva Chrystovaha, malitoŭna žadaju, kab śvietłaje pieražyvańnie hetaj uračystaści napoŭniła našy sercy radaściu ab Narodžanym Bohadziciaci; kab dušeŭnaja harmonija i zhoda byli ŭ siemjach, kalektyvach, u hramadstvie, va ŭsioj Ajčynie našaj i za jaje miežami. Dobraha vam zdaroŭja, dabrabytu, usiemahutnaj dapamohi Božaj u paŭsiadzionnaj pracy, i niachaj śviatło Viflejemskaj zorki aśviatlaje ŭsie šlachi, pa jakich nam treba budzie prajści ŭ novym hodzie!» — havorycca ŭ zvarocie.
