«Składanaje pytańnie, sapraŭdy składanaje. Ale kali ekstremisty vykarystoŭvajuć hety simvał, kab razburać dziaržavu, to, peŭna, treba pryznavać jaho ekstremisckim.
Łohika ŭ takim rašeńni jość. Vy zrazumiejcie, kolery i tkanina nie vinavataja, chto i jak ich vykarystoŭvaje. U bieł-čyrvona-biełaha ściaha sprečnaja historyja, ale niekatoryja našy hramadzianie ŭziali jaho ŭ jakaści «simvała budučyni», navat ličać jaho śviatyniaj. Tak byvaje, na žal.
Adnak, pamiatajecie, na budynku Kupałaŭskaha teatra hety ściah visieŭ pobač z fašysckaj svastykaj, maich rodzičaŭ źniščyli ŭ vioscy Papoŭka Sieńnienskaha rajona z hetymi paviazkami na rukavach. Pad čyrvonymi ściahami taksama šmat čaho rabiłasia. Mnie zdajecca, što historyki pavinny być asnoŭnymi ŭ pryniaćci takich rašeńniaŭ.
Palityčnaja situacyja ŭsio ž namahaje taho, kab zachavać dziaržavu, kab spynić hetuju biazhłuździcu, moža, i majuć racyju tyja, chto chočuć zabaranić ściah».
My ŭdakładnili ŭ spadara Hienadzia, dyk moža varta nie zabaraniać, a vieści aśvietnickuju pracu, pierakonvać ludziej.
«Aśvietnickuju pracu buduć vieści «niedziaržaŭnyja arhanizacyi», jakija finansujucca z-za miažy. Vy nie ŭjaŭlajecie kolkaść hrošaj, jakija pojduć zaraz na razbureńnie našaj dziaržaŭnaści praz demahohiju pra demakratyju i raźvićcio hramadstva.
Idzie vajna, i ŭ takoj bojni treba prymać rašeńni, praduchilajučy straty niezaležnaści i dziaržaŭnaści. Tut mahčymyja navat niekatoryja pierahiby, i ja na baku tych, chto budzie dziejničać u abaronu dziaržavy».
Naprykancy my pacikavilisia ŭ deputata jahonym asabistym staŭleńniem da bieł-čyrvona-biełaha ściaha.
«Na žal, jon vielmi pryhožy», — adzinaje, što dadaŭ Davydźka.
