— Mianie vykrali, a nie zatrymali, nichto nie pradstaviŭsia, ničoha nie patłumačyŭ, ja navat u RUUS nie razumieła, što adbyvajecca. Utrymańnie ŭ IČU — heta siaredniaviečča, — raspaviała adrazu paśla vyzvaleńnia žurnalist Tut.by Nadzieja Kalinina. — Nas było 12 čałaviek na 5-miascovuju kamieru, šaściora — žančyny piensijnaha ŭzrostu, niekatoryja z chraničnymi zachvorvańniami. Ja i jašče piać čałaviek dźvie nočy praspali na padłozie. U mianie było vakantnaje miesca kala batarei, tamu što ja drenna siabie adčuvała, mnie jaho sastupili. Pa našych prośbach nam vydavali tualetnuju papieru, admotvajučy nieviadoma ad čaho, pieryjadyčna vydavali myła, kali my vielmi mocna prasili. Nie było matracaŭ, nie kažučy ŭžo pra paścielnuju bializnu. Zrazumieła, što staŭleńnie było adpaviednaje. Tolki ŭ niadzielu (nadzieju pryvieźli ŭ izalatar u piatnicu ŭviečary) Dzied Maroz, tak my nazvali supracoŭnika, prynios nam narmalnuju tualetnuju papieru i zubnuju pastu. Prakładki vydali ŭ niadzielu, na prośbu žančyn, jakija znachodzilisia sa mnoj u kamiery. Źmiennuju bializnu, źmiennuju vopratku nie vydavali. Leki, jakija atrymali ad svajakoŭ, pieradavali.
— Supracoŭniki tłumačyli, čamu vas utrymlivajuć u takich umovach?
— «Nie pałožana», — patłumačyła Nadzieja. — Pry hetym my bačyli, što ŭ susiednich kamierach, u adnoj ź jakich byli ludzi pa kryminalnaj spravie, była i bializna, i paduški, i matracy, — usio jak maje być. Ja za pieršyja sutki abyšła čatyry kamiery, ni ŭ adnoj ź ich nie było ni matracaŭ, ni padušak, ničoha, — usio hołaje, što ty śpiš na narach, što na padłozie — adnolkava.
— Što było z charčavańniem?
— Kormiać try razy ŭ sutki, ale jeści heta niemahčyma. Heta krupianaja dyjeta. Pieradačy nie atrymlivali. U pieršaj kamiery, dzie ja była, dziaŭčaty znachodzilisia tydzień, jany skazali, što pieradačy nie atrymlivali.
— Ty tut była ŭ vieraśni (tady Nadzieju pieršy raz zatrymali padčas pracy i nazvali heta ŭdziełam u akcyi, prysudziŭšy troje sutak aryštu), možaš paraŭnać umovy?
— U vieraśni nam zładzili pakazalny pres-tur. Ciapier nam pakazali, jak jość nasamreč. Toje, što jość nasamreč, vielmi mocna adroźnivajecca ad taho samaha pres-tura i taho, što nam pakazvajuć časam pa dziaržTB.
