Skrynšot ź videa «SB. Biełaruś siehodnia»
Žonka Statkieviča Maryna Adamovič čakała, što svajakam nie daduć prysutničać.
«Praces zakryty, tamu ja pasprabavała dziejničać inšym sposabam — paprasiła Mikałaja, kab jon zajaviŭ mianie ŭ jakaści abaroncy na sudzie. Zakon dazvalaje kamuści ź blizkich svajakoŭ stać abaroncam — rašeńnie prymajecca na razhlad sudździ. Siońnia Mikałaj pavinien byŭ zajavić pra heta».
Dziaržaŭnyja presa i telebačańnie, chutčej za ŭsio, prysutničali ŭ pamiaškańni da pačatku pracesu, bo paśla ŭsie vyjšli ź SIZA.
«Ludziej na padychodach razhaniali. Kožnaha, chto prosta pa vulicy chacieŭ prajści, pierajmali ludzi ŭ cyvilnaj formie adzieńnia. Adnaho našaha tavaryša — Alaksieja Kirejeva — zatrymali, zavieźli ŭ RUUS, čakajem, što dalej.
Ja vielmi ŭdziačna dypłamatam. Niahledziačy na amal poŭnuju bieznadziejnaść taho, što ich mohuć dapuścić, jany ŭsio ž taki pryjechali, kab padtrymać i skazać, što Jeŭrasajuz nastojvaje na vyzvaleńni palitviaźniaŭ i budzie za heta zmahacca», — dadała Maryna.
Muža jana bačyła siońnia tolki na videa dziaržaŭnych ŚMI.
«Miarkujučy pa ich, Mikoła ŭ svaim zaŭsiodnym spakojnym bajavym nastroi. Jon adrazu pavitaŭsia vyhukam «Žyvie Biełaruś!», niahledziačy na toje, što tam znachodzilisia ludzi, jakija jaŭna nie źjaŭlajucca jaho prychilnikami. Mikoła trymajecca ŭpeŭniena, u mianie niama padstaŭ dumać, što jon niejkim čynam pamianiaŭsia sam, pamianiaŭ svajo staŭleńnie da taho, što adbyvajecca.
U mianie nastroj zasiarodžany, kryšačku złobny, tamu što kolki heta moža praciahvacca? Vy ž bačycie, što idzie razhortvańnie śpirali, jakaja nahadvaje 1930-ja hady, kali ŭžo mašyna musić raskručvacca dalej — ni dnia biez aryštu, ni dnia biez sudoŭ. Tamu ja prosta naziraju za tym, što adbyvajecca, fiksuju i rablu svaje vysnovy».
Žonka Ihara Łosika Darja taksama pryjechała rankam u Homiel.
Darja Łosik razam ź jeŭrapiejskimi dypłamatami
«Kali ja stajała nasuprać SIZA i advakataŭ pačali zapuskać, padyšoŭ mužčyna ŭ cyvilnaj formie i kaža: pakažycie telefon. Kažu: pradstaŭciesia. Jon nastojvaje: pakažycie telefon, tady pradstaŭlusia. Pytajusia, navošta jamu moj telefon. «Zdymać nielha, budziecie zdymać — my vas zabiarom». Kažu: dyk zabirajcie prosta zaraz», — raspaviała jana.
Jana kaža, što dziaržaŭnyja ŚMI sprabavali ŭziać kamientary ŭ jaje i dypłamataŭ, ale jany nie źviartali ŭvahi na televizijščykaŭ. Tym, što na pasiadžeńnie nie puścili svajakoŭ, ale dazvolili zajści prapahandystam, jana aburanaja.
«Heta dvajnyja standarty. Kali sud zakryty, to jon zakryty dla ŭsich. Heta taki mietad padnieści svaich apanientaŭ u drennym śviatle. Pradstaŭniki dziažSMI mohuć zapisać i nahavaryć što zaŭhodna, i padsudnyja im, naturalna, nie adkažuć».
U aŭtorak, 22 červienia, kali Ihara Łosika naviedvaŭ advakat, palitviazień byŭ u žudasnym nastroi.
«Čamu? Ihar zaŭsiody paŭtaraje: ja vyvučyŭ usie materyjały spravy ad pačatku da kanca i dokazaŭ svajoj viny nie znajšoŭ, tamu mianie złuje i razdražniaje, što ja ŭžo ceły hod znachodžusia za kratami. Abo rabicie adkryty sud, abo vypuskajcie».
Žurnalistka «SB» Ludmiła Hładkaja ŭžo paśpiašałasia pakpić: «Łosik, adrazu skažu, jeść (heta na toj vypadak, kali jaho žonka zaviadzie staruju pieśniu pra haładoŭku)».
«Ja bačyła videa ź im, — kaža Darja. — Jon vydatna vyhladaje?! Tak, jon jeść, haładoŭku nie abjaŭlaŭ. Ale vyhladaje jon žudasna. Bledny, zialony — ja krychu zasmuciłasia.
Ich zavodziać, skruciŭšy ruki za śpinu, jak asabliva niebiaśpiečnych złačyncaŭ, jakija zabivali, hvałtavali i pradavali narkotyki. Heta toj ža mietad abiesčałaviečvańnia apanienta — voś, maŭlaŭ, pahladzicie: jany strašnyja, niebiaśpiečnyja, tamu ź imi heta ŭsio i adbyvajecca.
Heta budzie sudzilišča, fars. Dobrych čakańniaŭ u mianie niama. My ŭsie bačym, jakija prysudy dajucca, — navat tamu ž Viktaru Babaryku zaprasili 15 hadoŭ. Na miakki prysud ja nie raźličvaju. Heta budzie, chutčej za ŭsio, štości nakštałt pakazalnaj kary. Na žal, u mianie takija prahnozy».
