«Ja časam Natalli Ivanaŭnie kazaŭ, kali jana zakranała pytańnie UNS: ty zapomni sama i pieradaj inšym — kali Łukašenka jašče pahodzicca stać staršynioj Usiebiełaruskaha narodnaha schodu, tak vy pavinny mianie paprasić na kaleniach i padziakavać, kali ja pahadžusia, a nie ŭ paprok mnie stavić, što ja tam dla siabie čahości…» — adznačyŭ Łukašenka i ŭ čarhovy raz padkreśliŭ, što za hady kiravańnia krainaj «najeŭsia» prezidenctva.
«Budzie novy prezident, jon vam raskaža potym, što heta za chleb, asabliva ŭ Biełarusi. Heta nie ŭ Amierycy, adurełyja. Što tvoryć prezident? Kali b ja tak pracavaŭ, krainy b nie było daŭno, — skazaŭ jon. — Tam pamyłku ździejśnili — zaŭtra nadrukujem hetyja dalary. A toje, što nadrukavali, — inflacyja zachlisnuła ŭvieś śviet».
