Da žniŭnia 2020-ha Pavieł byŭ zdarovym 48-hadovym mužčynam. Viečar 10-ha žniŭnia całkam pieraviarnuŭ jaho žyćcio. U toj dzień Sibiloŭ zaviaršaŭ pracoŭnuju źmienu na aŭtobusie №163. Ale skončyć maršrut tak i nie vypała: aŭtobus razam ź inšym transpartam trapiŭ u zator.
Pavieł vyjšaŭ abmierkavać situacyju z kaleham, jak nieŭzabavie jamu ŭ śpinu prylacieła hranata i humovyja kuli. Paśla ranieńniaŭ mužčyna miesiac pravioŭ u vajennym špitali, pieražyŭ pierasadku skury, atrymaŭ pieršuju hrupu invalidnaści.
Nieŭzabavie paśla vypiski z vajennaha špitala ŭ jaho znajšli ankałohiju (rak hałoŭki padstraŭnikavaj załozy, a taksama prastaty) — jon pierasoŭvaŭsia pa vulicy vyklučna z kijkom u rukach.
«Paša vielmi mučyŭsia, ale tryvaŭ i maŭčaŭ. Vielmi redka prasiŭ dapamohi. Daktary zrabili ŭsio, što mahli, ale ankałohiju nie pieramahli. Dla nas pačatkam chvaroby stała ranieńnie. Los vyrašyŭ tak…» — kamientujuć blizkija.
SK admoviŭsia zavodzić spravu pa fakcie ranieńnia kiroŭcy ŭ jaho ž pracoŭnuju źmienu.
Pavieł za pracaj da trahičnych padziej. Fota z asabistaha archiva
U Paŭła zastałosia troje dziaciej: małodšy syn u hetym hodzie pajšoŭ u pieršy kłas. Vykazvajem spačuvańni rodnym i blizkim.
Da hadaviny vybaraŭ my rabili intervju z Paŭłam:
«Hatovy addać usio, što jość, u abmien na zdaroŭje».
