Maksim Kac. Fota: Vikipiedyja
«Rytoryka Łukašenki apošnim časam pakidaje pryhniatalnaje adčuvańnie. Chłuśnia ekspromtam, kali zusim niama suviazi z tym, što było skazana da i paśla, čysty palot fantazii čałavieka, jaki maje siłavy resurs, i jon moža nanieści realny ŭron. Heta pałochaje.
Adna sprava, bačyć pierad saboj racyjanalnuju krynicu hvałtu, inšaja — voś takoha piersanaža biez tarmazoŭ, — adznačaje Maksim Kac. — Ź inšaha boku, heta dobraja navina. Usie dziejańni Łukašenki apošnija paŭtara hoda kažuć pra toje, što kryzis dla jaho nie skončyŭsia.
Usie papiarednija zakančvalisia, situacyja zaŭsiody stabilizavałasia, a ciapier davodzicca biaskonca ŭtrymlivać bałans, jaki dazvolić atrymać niejkuju sumu hrošaj u susieda na padtrymku ŭłasnaha kiravańnia. Ale takaja stratehija pa vyznačeńni kančatkovaja. Tak žyć nielha. Heta nie kiravańnie, heta vyžyvańnie.
Voś hetaje vyžyvańnie niekali samaha ŭstojlivaha aŭtakrata na jeŭrapiejskaj terytoryi byłoha SSSR — i jość dasiahnieńnie letnich pratestaŭ 2020-ha.
Źviarnicie ŭvahu: vuličnaj aktyŭnaści niama ŭžo hod. Usie NDA, pravaabarončyja arhanizacyi, niezaležnyja miedyja razhromlenyja. A Łukašenka pavodzić siabie tak, niby sotni tysiač biełarusaŭ pa-raniejšamu stajać u jaho pad voknami, niby pa-raniejšamu jon biehaje z aŭtamatam».
Kac adznačaje, usim zrazumieła, što tak nie pavinna być, kali ŭłada ŭtrymlivajecca tolki hvałtam, kali mižnarodnaj palitykaj zajmajecca «ŭrad u vyhnańni» na čale ź Cichanoŭskaj, jakuju prymajuć suśvietnyja lidary, i ličacca ź jaje mierkavańniem pa Biełarusi.
«I ŭsio heta biez masavych achviaraŭ, — praciahvaje jon. — Pry ŭsim varjackim siłavym cisku, biez uzmacnieńnia žorstkaści, biez namiokaŭ na hramadzianskuju vajnu. Heta nadzvyčajny prykład hramadzianskaha supracivu. Niama sumnievaŭ, jon pryviadzie da demakratyčnych źmienaŭ u Biełarusi ŭ najbližejšaj budučyni».
