«Vy ž bačycie, ačmurełyja hetyja palaki, jany ŭžo prapanujuć, hetaha zaprasili z-za akijana [Džo Bajdena] i jamu pačynajuć špihavać: davajcie stvorym miratvorčyja siły tysiač sto i ŭviadziem praź Lvoŭ va Ukrainu.
Vy razumiejecie, što heta Treciaja suśvietnaja vajna. I vy što, dumajecie, my ŭbaku zastaniemsia bieleńkimi i puchnacieńkimi. Nas prosta botam rastopčuć z vašym takim charaktaram, my navat nie paśpiejem pisknuć! Ci vy dumajecie, ja znoŭ budu z aŭtamatam napieradzie biehać? Nie, chłopcy.
Chočacie mieć krainu — za jaje treba čaplacca zubami i trymacca. Lepš biez aŭtamata. Tamu situacyja vielmi surjoznaja, vielmi napružanaja. I my heta musim bačyć i razumieć», — skazaŭ Łukašenka.
Novyja vykazvańni Łukašenki pra vajnu va Ukrainie znoŭ dvuchsensoŭnyja.
Ën zvykła zaściaroh NATA i Polšču ad abarony Ukrainy i abražaŭ susiednija krainy. Ale što datyčyć pramoha ŭdziełu Biełarusi ŭ vajnie, to dzied nadvoje varažyŭ: «Ci vy dumajecie, ja znoŭ budu z aŭtamatam napieradzie biehać? Nie, chłopcy», — hučyć jak paprok tym, chto choča ŭchilicca ad kanfliktu. Ale tut ža: «Chočacie mieć krainu — za jaje treba čaplacca zubami i trymacca. Lepš biez aŭtamata».
Na dumku zachodnich raźviedak, rašeńnie ab pramym udziele biełaruskaj armii ŭ vajnie, budzie prymacca ŭ Maskvie, a nie ŭ Minsku, bo biełaruskimi siłavymi strukturami kamandujuć ludzi, viernyja Rasii. Na siońnia rasijanie vykarystoŭvajuć Biełaruś jak bazu dla viadzieńnia bajavych dziejańniaŭ, a biełaruskich siłavikoŭ — na tyłavych funkcyjach. Miarkujučy pa ŭsim, rasijanie nakont vykarystańnia biełaruskaj terytoryi Łukašenki nie pytajucca, a jon robić dobruju minu pry drennaj hulni, ale ŭsialak vykručvajecca ad pasyłańnia biełaruskich vajskoŭcaŭ va Ukrainu.
Ideałahična abhruntoŭvajučy napad na Ukrainu, Pucin nazvaŭ jaje (a značyć, i Biełaruś) štučnym utvareńniem, jakoje było prydumanaje balšavikami i nie maje histaryčnaha prava na isnavańnie.
