«Baluča bačyć, što z tych časoŭ narod Biełarusi padviarhajecca sistematyčnym represijam u ich horšych formach», — havorycca ŭ paviedamleńni.
U im paznačana, što «režym dušyć vykazvańnie lubych krytyčnych hałasoŭ» u toj čas, jak sam Łukašenka «pradaŭ bolšuju častku suvierenitetu svajoj krainy kramloŭskim sponsaram i «jak śledstva, Biełaruś usio bolš stanovicca padobnaja na «rasijskuju vajennuju zonu».
«Apošnija padziei pakazvajuć, što baraćba suprać nielehitymnaha, niebiaśpiečnaha režymu Łukašenki — heta nie tolki ŭnutranaja sprava biełarusaŭ: heta i naš kłopat, pakolki heta ŭjaŭlaje vidavočnuju pahrozu dla ŭsiaho našaha kantynienta», — havorycca ŭ zajavie.
Jeŭraparłamient zaklikaŭ biełaruskija ŭłady «nieadkładna i biezumoŭna vyzvalić i źniać usie abvinavačvańni z usich palityčnych źniavolenych i asob, jakija padvierhlisia advolnamu zatrymańniu, i patrabuje nieadkładnaha spynieńnia hvałtu i represij».
Jeŭradeputaty taksama zaklikali mižnarodnuju supolnaść «prajavić ćviordaść u ažyćciaŭleńni sankcyj suprać nielehitymnaha režymu Łukašenki», bo mužny narod Biełarusi źjaŭlajecca častkaj jeŭrapiejskaj siamji.
