Fota ilustracyjnaje
«Dožd́» u cełym nie psieŭdaapazicyjny, a realna apazicyjny, ich kancepcyja Rasii realna kancepcyja jeŭrapiejskaj dziaržavy.
Ale heta ŭ cełym. Asobnyja rabotniki «Doždia» mohuć być i kanjunkturnikami, i zasłancami. Piersanažy typu Krasoŭskaha taksama ašyvalisia na «Doždiach», pakul im nie stali bolš płacić u Pucina.
U cełym maskoŭskija apazicyjnyja elity, mahčyma, bolš mierkantylnyja, mienš idejnyja, čym biełaruskija ci čym byli polskija, ukrainskija ci litoŭskija raniej. Ale taksama: nie adnym miram mazanyja.
Zirnicie na hieraizm Navalnaha, na sumlennaść Muratava, na pryncypovaść «Miemaryjała».
«Dožd́» u niečym — nie viedaju, asobnyja rabotniki jaho ci kiraŭnictva taksama — mientalna nie pierabudavaŭsia. Jany ŭžo nie ŭ Maskvie, ale mientalna jany jašče časam jak u Maskvie, dzie im davodziłasia havaryć «SVO», a nie vajna i tak dalej.
Nam, biełarusam, važna hladzieć na spravu «Doždia» z pazicyi nacyjanalnych intaresaŭ našych, a nie łatyšskich ci niečych jašče.
U našym intaresie — mocnyja rasijskija niezaležnyja ŚMI. «Dožd́» — adzin z takich, pryčym struktury typu «Doždia» ty nie stvoryš za adnu noč, heta vyrastaje dziesiacihodździami, «Dožd́» nie zamieniš prosta tak.
A i jurydyčnyja kalizii, i strata «Doždiem» kabielnych dachodaŭ, i sama atmaśfiera niapeŭnaści, nieabchodnaść pierabazavacca nie ŭzmacniajuć «Dožd́».
Tamu z hledzišča našych nacyjanalnych intaresaŭ heta prykra ŭsio.
U łatyšoŭ — inšyja intaresy, dla ich i «Dožd́» pieradusim rasiejskamoŭnaja struktura, a prablema ŭłasnaj rasiejskamoŭnaj mienšaści dla ich hałoŭnaja.
